salınıverseydi keşke mapus yatan duygular... kendimi savunmada öfkemi kudurtsaydım! içinden çıktığım yumurtanın kabuklarının hâlâ var olduğunu, sapasağlam durduğunu vurgulayabilseydim! bana edilen hakaretlerin hepsini bir bir avuçlarına kusabilseydim keşke! ve düşünmeden tükürebilseydim kelimeleri!
anladım ki hâlâ tutsağıyım başkalarının özgürlük sınırının! keşke diyebiliyorum hâlâ, dizginleri alamamışım henüz demek ki... hayatım henüz ergenleşmemiş, anladım. oturmuş, gururmla düzenin çatışmasını seyrediyorum. kontrol bende değil ki, gururumun elinden tutup kaçamıyorum! gülüp geçmekyakışır bu çocuğa; içi kan tutmayacak kadar genç! ben de bu çocupun büyümesini seyretmek zorundayım. düşmeye devam edecektir elbet; ama bir gün düşmemeye gayret gösterecek, ve bu gayret onu hep ayakta tutacak! ve ben hep onunla olucam; çünkü o benim ’ hayatım’. yaşadığım sürece ben ona mahkûmum! ve o büyüdüğünde ben artık düşünmeyeceğim!içime attığım ’idiot’ları,kusacağım bir bir o ’idiot’lara! konuşmayı öğrendiğimde, öfkem kuduracak! merhametim saklanıcak öfkemden! kaçıcak yer bulamayacak o ’idiot’lar! gururm baş kaldıracak düzene! artık bir şemsiyem olacak yağan tükürüklerin altında!
ben artık düşünmeyeceğim ve susmayacağım. artık sınırlarının mahkûmu olmayacağım özgürlüklerin; artık benim özgürlüğüm sınır olacak!
N’olur bir an önce büyü hayatım, çünkü buna çok ihityacım var...
2 Mayıs Çarşamba
2007