Kokun misafir oldu ciğerlerime. Sen orada, iki adım ötemde... Avuçlarımın arasına neyi alsam, yanına seni eklediğimde şiir olup aktı parmak aralarımdan. Kafiyeler aklımda dizilirken bir bir, aldığın nefese bile yazılmış şiirlerim vardı benim... Ezberimdeydi tek tek, çatalı tutuşun, aynaya bakışın, şarkı mırıldanışın... Ne söylesem öteliyordu asaletinin imgesi ve neyi bilsem azalıyordu bilmediklerimin arasında... Sana dair öğrenmem gereken çok şey vardı daha... Mesela sever miydin sende benim gibi erguvanları? Çıplak ayak basarken çimenlere, ayağında yarattığı rahatlatıcı gıdıklama uçurur muydu seni de göklere? Yıldızlarla köşe kapmaca oynar mıydın sende?

Biliyor musun, bu bahar ilk gördüğüm kelebek beyazdı... Bir kitapta okumuştum beyaz kelebek o senenin mutlu geçmesi demekmiş. Rengarenk laleler ekmişler şehrin dört bir yanına. Sanki çimenlere desen desen elbise dikmiş yeryüzü terzileri. İçimdeki çocuk kalabalığın içerisinden nasıl haykırdı görmeliydin... ‘Çok güzelsin be hayat, çok güzelsin...’

Taze kır çiçekleri aldım,yerleştirdim vazoma birer birer. Nasıl değiştirdiler evin havasını bir anda... Birde köpüklü bir kahve yaptım geçtim hayalinin başına. Burcu burcu kokarken sevda ben kapattım kendimi fallara. Her şekil sendin, her harf adından bir hece. Her yolun başında sen bekliyordun, her üç vaktin sonunda senden bir parça...

Yağmurlu bir günde kapı aralığından sızdı aşkın... Yalnızlığın kokusunu toprağın kokusu içine karıştırdı... En karmaşık dehlizler köşesine sindi çaresizliğin. Sen geldin, hayatın rengi pembeleşti... Büyüleyici karmaşanın mevsimi hep yemyeşil baharların habercisi...

Beynimin gel-gitleri ne zaman içine çekecek olsa beni, sesinin kadife tonunda unutuyorum geçmişi... Dudaklarımdan bir öpüşü taşırıyor bu duygu... Avaz avaz bağırıyorum çıplak tonlarla, kuyruğuna basılmış kedi gibi... Seni seviyorum, seni seviyorum, seni....

Her sabah bir tat bırakıyorsun tenimde ve kokun siniyor ten kıyafeti altındaki derime... Aşkın bendeki yolu sendi, saklandım, çıkmayacağım... Çünkü meleklerin şeytandan gizlendikleri tek yer kalbindi...



Elif SEZGİN