Prensesim deyisin kulaklarimda cinliyor...Sahip oldugum hersey sendin anne...Hicbir gun olmayacagini dusunmedim ...Seninle dogan gunes seninle batiyordu...Sen olmazsan sabahlarima dogmazdi gunes...Her animda sen vardin anne...Adina baba dedigim bu adam hicbir gun babam olmadi olamadi...Gozlerimi actigimda yoktu yanimda...Hepsi sadece bir heves ugruna degilmiydi...Baska bir yurek icin birakipta gitmedi mi?...En cok ihityacim oldugu donemde yoktu...Aklimi ne kadar zorlarsam zorlayayim hatirlayamiyorum ben babamin kucagina hic oturmadim...Babam saclarimi hic oksamadi...Bir heves ugruna ailesini geride birakti...Gittigini soylemedi kimse... Soyleyemedi...Nasil? kaldirirdi ki kucuk yuregim ...Zaman sonra ogrendim...yoktu artik ...Olmamisti olmicakti...Hicbir dogum gunumde yanimda olmadi...Kat kat pastalar yaptirdi,hediyeler aldi ama istedigim bunlar degildi ki...Istedigim sevgiydi,sefkatti...Hem annem hem babam olmustu annem...Herseyimdi...Gecem gunduzum...Yuzumdeki gamzelerimin adiydi...Adi gibi her gece diledigimdi annem...Adi gibi gerceklesmesini bekledigim dilegimdi annem...Sabahlari gunesin dogmasiyla birlikte odamin kapisini acardi...Gelir operdi...Hadi prensesim,hadi guzel kizim uyan derdi...Kahvalti hazirlardi her sabah en sevdigim seyleri yapardi...Hayatin anlamiydin sen anne...Meger benim yemegim suyum senmissin...Her gece operek uyuturdun beni...Her an varliginla yanimda olurdun...Agladigimda kizardin bana prensesler aglamaz derdin...Sakin prensesim kimse gormesin agladigini derdin...Babamin yoklugunu hicbir gun hissettirmedin bana daha dokuz yasindaydim anne hayat adi anne,baba ayriligi olan bu oyunu bana oynadiginda daha dokuz yasindaydim...Dokuz yasindan beri baba olarak seni bildim ben ...Gunesin adini sen koydum anne...Aldigim nefesin adini sen koydum...Sekiz sene hastaligimda sagligimda her animda sen vardin...Her bayram aglardim...Her yilbasinda...Pazar gunleri en nefret ettigim gundu...Herkesin babasi evinde olurdu...Ama benim babam yok...Ve bir gun gidecegini hissettigimde zamani durdurdum...Biliyordum daha fazla dayanacak halin kalmamisti...Adi baba olan bu adamin seni daha fazla tuketmesine nasil? izin verebilirdim...Her gece aglayarak avuc acip yalvardim Allah’im ne olur annemi alma dedim...Sana soyleyemedim anne...Gitme diyemedim...Her gece uyumani beklerdim aglamak icin... Artik anlami kalmamisti ki hayatin...Gitmeye hazirlaniyordun gozlerimin onunde...Gozlerindeki umudu gordum...Oylesine heyecanliydin ki sadece izliyordum... Izliyordum ve ellerimle gidisini hazirliyordum...Nefret ettigim bu adamla nasil? yasicaktim anne... Sensiz sabahlara nasil uyanacaktim...Nasil nefes alacaktim sensiz...Evet hazirdin artik...Soyleyecek ne kalmisti ki ...Belki binlerce defa haykirdim icimden gitme anne gitme...Icimin soyledigini dilim soyleyemedi hicbir zaman ... Ya olucektim ya gitme diyecektim...Ben olmeyi tercih ettim anne...Ve senden ayri oldugum her gun dogdugunda her gun battiginda oldum ben...Gule gule git melegim dedim sana...Ve sen 16 HAZIRAN 2006 tarihinde gittin...Ellerimle ugurladim seni ...Sen bile bile gittin...Ben bile bile sustum...Bu gun gidisinin ucyuz yirmiyedinci sabahi...Ve ben tipki ilk gun yaptigim gibi bu sabahta aglayarak uyuya kaldigim uykudan kabusunla actim gozlerimi...Yoklugunda her sabah yaptigim gibi yine kactim aynalardan...Bana herseyi ogrettin ogrettin de annem sensiz nasil? nefes alicagimi ogretmedin ki...Ve simdi yokum anne yoksun ...Zorundaydim zorudaydin... Ogrenemedim anne yapamadim sensiz yasamayi ogrenemedim hicbir gun...Kucuk bir kizken avuclarimi acip her gece dua etmeyi ogretirdin annem...Sonra masallarinla huzurunla uyuturdun...Sonra buyudum ve avuc acip her gece hayat dedim alma annemi...Alma dedim her gece ...Ve simdi ..........................
Ey hayat duymamazliktan gelme yetmezdi ki gucum annemsiz sabahlara cikmaya...Alay edercesine yaktin yine bu gece isiklarini ...Ne kaldi ki geriye tukenmis benligimde anne sevgisinden baska......................................................
Gule gule kralicem...Prensesin...