TÜKENİYORUM! Farkına varmadan yokluğumun... Derinlere dalıyorum ve dibe vuruyorum hiç de umursamadan. Koyup gittin beni buralarda! Hayallerime sarılıyorum , onlar da yıkılmak üzereler aslında...

KAYBEDİYORUM! Yitiriyorum kimdir nedir bilmeden,umarsızca.. Kederleri bile kaybediyorum artık! Yerini çaresizliklere bırakıyor onlar da...

YIKILIYORUM! Kör oluyorum bazen yokluğunun karanlığında.Ve bir de soğuk vuruyor yüzüme acımasızca... Kaybettiklerime,yaktıklarıma,ve bir de yıktıklarıma yıkılıyorum bu kezz..Tek tek gidiyor umutlarım,hayallerim avuçlarımdan.bir hayalimi daha kaybettim bugün.Gün geçtikçe onlarla,ben de kayboluyorum belkide...

DÜŞÜYORUM! Kalkamayacağımı bilerek ben de..Her düşüşte yanılgılarım,yanlışlarım vuruluyor yüzüme.Derin bir alev kaplıyor bedenimi.Yine yanılgılara , yine nice yangınlara düşeceğim belkide..

BAKIYORUM! Bir bir yere düşüp kırılan umutlarıma bakıyorum.Parlaklıklarını yitirmişler onlar da..0ysa bu oyun için nice hayallerim vardı, hepsi de kazanmak içinn..

ÖLÜYORUM! Her şeyin boşluğuna ağlıyor, ve bu oyunun sonuna geldiğimde yine ağlıyordum.Ruh bedenden ayrılıyor,herşey bir hiç uğruna dökülüyor,herşeyyyyy...PARAMPARÇA.!.Ben yalnız,gözlerim yaşlı,bedenim soğuk!Ve gidiyorum yine..Ardımda binlerce keşke bırakarak..Kırılan hayallerimi toplayamadan gidiyorum! Geldi vakit,işledi saatlerin ibresi..

İŞTE GİDİYORUM... ’’ELVEDA!!’’ . . . .