Bu ağustos sıcağında insan,içim üşüyor derse
siz nasıl karşılarsınız bilemem ama, benim içim gerçekten üşüyor.bir imtihan alevinden,bir ateş yalazından geçiyorum sanki...
depresyonlar geçiriyorum iç dünyamda.yaşadıklarımız bir gerçek mi,yanılsama mı,bir illüzyon mu diye durup düşündüğüm, geceyarıları kalkıp
neler yapmalıyım da bu durumdan kurtulmalıyım diye kaygılar ürettiğim vakidir.
kaygılar üretmek...geçmişi anımsamak.geleceği geçmiştekihatıralar üzerine bina etmek.yüzleşmek,kendini sorgulamak,kendini okumak.kendin olmak.titremek ve kendine gelmek...
yolda kalmamaya söz vermek.yolda yürümeye birlikte yürümeye söz vermek.birliktelikleri anlamlandırmak bugün daha bir önem taşımıyor mu her geçen günden.
’öteki’nin varlığı kaybolmakta’ben’ortaya çıktıkça.halbuki’öteki’ kardeşimizdi, bizden di,bizden bir parçaydı ve ’o’na ulaşmanın bir zeminiydi,olmazsa olmazıydı...ama şimdi ne olduda bilemem ki;’öteki’ başka-sı oldu.
’öteki’ içimizde kayboldukça biz ölüyoruz.ve dahası yok oluş girdabına sürükleniyoruz.
bu ağustos sıcağında benim içim üşüyor.
(28.08.1997 çorlu.)