Bu sabah başka uyanmıştı herzamankinden...
İçinde tuhaf bir duygu vardı,,,Huzursuzdu....
Aklına sevgilisi geldi birden!
Ani bir telaşa kapıldı...
Telofona sarıldı hemen,ama kimse cevap vermiyordu...
Hızla giyinip,apar topar çıktı evden....
Hızlı adımlarla yürümeye başladı...Ve sonra birden durakladı...
Nereye gidiyorum ben dedi kendi kendine...?
Daha nerde oldugunu bile bilmiyorum!!!Tekrar sarıldı telefonuna...
Bu sefer açıldı telefon...Nerdesin dedi telaşla...Meraktan öldüm...
Burdayım işte dedi sevgilisi...Nevar merak edecek...!
Arkadaşlarıyla oldugunu söyledi...Herzaman ki cafedeyim dedi...
İçi rahatladı bir an...Sonra gene o tanımlayamadığı duygu....
Telefonu kapattı...Yaptıgının yanlış oldugunu bildigi halde kendine engel olamıyordu...
Koşarcasına yürümeye başladı..Herzaman gittikleri cafeye geldiginde,bir kez daha yıkıldı..
SEVGİLİSİ ORDA YOKTU..Yalan söylemişti...Ama neden dedi kendi kendine...
Sonra yine o içini kaplayan tarifsiz duygu çıktı saklandıgı yerden...
Bişi olacak dedi fısıltıyla...Bu hiç iyi değil...Kötü bir şeyler olacak dedi...
Ama ne olacağını kestirmesi mümkün değildi...
Amaçsızca yürümeye başladı yollarda...Nerde tenha sokak varsa nerde ıssız köşe bulsa oralara sapıyordu...Saklanır gibi herşeyden...
Belki de böyle davranmasının sebebi o adını koyamadığı içini sıkıştıran duyguydu....
Yürürken tenha sokaklarda birden durdu!!!Emin olamadı başta...Sonra tanıdı...
Can dostu,sırdaşı,biricik arkadaşı karşısındaydı...
Birden birine ne kadar ihtiyacı oldugunu anladı...Konuşmaya,paylaşmaya ihtiyacı vardı...
Ve aradıgı insan tam karşısındaydı...Tam elini kaldırdı seslenecekken...Birden öylece kaldı....Arkadaşı karşıdan gelen sulüete neşeyle el sallıyordu...Kim ki bu dedi içinden...
Sulüet uzakta oldugu için seçemiyordu...Ama nedense her adımı,her titreşimi,her gölgesi tanıdık geliyordu...Sanki ondan birşeydi gelen...Ona ait gibi...
Sulüet yaklaştıkça dizlerini bağı çözülüyor,ruhu bedenini terkediyordu....
Başından kaynar sular dökülüyor gibiydi...Her hücresi,her zerresi titriyor,beyni uyuşuyordu...Ama emin olmaktan korkuyordu...Sonunda emin oldu...
Bu sevgilisiydi...En yakın arkadaşıyla el ele,göz göze,sarmaş dolaş yürüyordu yollarda...
NEDEN dedi bir kez daha NEDEN???Ama sorusuna cevap bulamıyordu...
Çakılıp kalmıştı oldugu yere,ne ilerleyebiliyordu,ne de gerileyebiliyordu...
Bu nasıl bir ACI dedi içinden...Nasıl bir ÇARESİZLİK...!Nasıl görmedim burnumun dibini....
Nasıl bir AKILSIZLIK...!!!
İçinde fırtınalar kopuyor...Araya nefret ve intikam duyguları karışıyordu...
Birden karar verdi....Hızlı adımlarla koşup,dikildi karşılarına...İkiside bir köşeye savruldu onu görünce...Sanki azraili görmüş gibi bakıyorlardı yüzüne....
Dakikalarca baktılar birbirlerinin yüzüne...Tek kelime etmeden....Sözün bittigi anlardı...
Baktı şöyle ikisine...Ne denir ki dedi içinden...Biri deli sevdigi aşkı...Digeri can dostuydu.
Tek kelime söyledi sadece...NEDEN dedi...neden yaptınız bana bunu...Ve arkasına döndü yürümeye başladı...Arkadaşı bagırdı arkasından...AFFET böyle olsun istemedik....
O da istememişti böyle olmasını...Tekrar döndü arkasını...Arkadaşının gözünün içine baktı...Ve dedi ki...AFFEDEBİLİRMİYİM SENCE???SEN OLSAN AFFEDERMİYDİN Kİ....!!!!.