1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1023
Okunma
Yine gidiyoruz işte tanıdık, bildik şehirlere...Gözyaşlarımı, seni, bizi burada bırakmak şartıyla.Sanki yanıma alırsam bizi ;otobüsü karçıracağım...Tut ki yakaladım, bu sefer zincirleme kazaya sebep olacakmış gibi; hadi varsay olmamış o sefer de ; kimse el sallamayacak arkamdan.Kimse hoş çakal demeyecek.O biçim gidiyorum, yaşadığım kafanın ’bitti,geçti hadi uyu’su yok! Fakat;çaresiz sıyrılma yükümlülüğü bahşetti bu havalar.Kulağımda kulaklık.’’Farkı yok aslında sonların...’’ şeritler boyu kulağımı tırmalayacak.Bu şarkı hiç bitmeyecek.Sonunu duymadığın anlarda hep tekrar edecek...
Yolun sonu gibi olan son’unun ; onsuz’luğun..
Cevap Yaz