Bu yazdıklarımı zorla yazıyorum..fırsat buldukça yazmaya çalışıcam.tabi fırsat bulabilirsem.Sağolsun bir devlet 3 saatlik bir ateşkese ikna etmiş bu vicdansızları.çok kötü durumdayız.tüm gazeteciler geliyor buraya ama kendilerine haber bulmak için ne yazıkki bizide alet ediyorlar işlerine.onlara yaşadıklarımızı anlattıkça acılarımızı diriltiyor kalbimiz duracak gibi oluyor.tüm dünya biliyor yardıma muhtaç olduğumuzu.biliyorlar fakat neden yardım etmiyorlar.zor buralarda yaşamak.gitmek istesekde yollar tutulu uçaklar onların elinde.hiç birşey karşılıksız kalmaz bunu unutmasınlar.ne iyilik karşılıksız kalır ne de kötülük.artık öleceğim diye korkmuyorum yaşamamın bir anlamı kalmadı çünkü.Annem babam kardeşlerim herkes gittiler .ben ne yapacağım onlarsız.kim benim saçımı okşayıp:korkma kızım diyecek kim zor durumda olsak bile abla bebeğim nerde diyecek.düşünmüyorlarmı hiç bizi .geçen gün bir tır gibi büyük bir kamyon geldi.yanımdakilerle yardım geldi diye çok sevindik.ama değilmiş.yardım falan değilmiş.içinde askerler varmış .gelip heryeri talan ettiler.onlara karşı çıkmak isteyenleri ise hırpaladılar.zor kurtuldum.yeter artık ben annemi istiyorum ben babamı ben kardeşlerimi özlüyorum şimdi dönüpte sadece kapısı kalmış evimize bakıyorumda galiba bende gitmek istiyorum...!!