Ordasın..
Biliyorum..Nefesini duyuyor, tenine dokunuyor, hissediyorum.Hissettiğini biliyorum.Yüreğimin sana aktığını, en büyük öfkelerimde bile bir kenara sevdamın yapıştığını, aklımın sensiz karıştığını, kendimle seninle barıştığımı bildiğini biliyorum…
Anlatamamanın, paylaşamamanın ezikliği var içimde.Yalancı sabahlara uyanmak, yabancı dostlarla selamlaşmak, gün döngülerini askıya almak…
Kolay olmuyor seni sensiz yaşamak…
Zifiri gecelerde hep beyazı bulurdum seninle.Fırtınalar diner, uzak yolculuklar biterdi.Dağ başlarını sis almazdı bu kadar.Şimdi bakıyorum da…Değil dağ başları bütün şehir sis altında..Seçilmeyen caddeler, karanlık mekanlar, gölge gibi insanlar…Herkes biraz tanıdık durmakta ama hep yabancı..Sokak lambaları bile kendi dibine vurmuyor artık..Hayata kapandı mı bu kent..Çöp bidonları bile boş…o kadar ki küskün bu kent..
Köşe başı tinercileri, gece işe çıkmış orospuları nerde..Sen gideli..evet… evet .. sen gideli sevdalara, sevdalıklara hasret kaldı bu şehir..
Şimdilerde kirli çocuk yüzlerinde aklıyorum hayatın pisliklerini.. Yine bakire düşler kurmak istiyorum. Korkularımı salıp sensizliğin açtığı kocaman uçuruma..Ağlamaktan yılgın, yorgun..Sana uzak,hayata tuzak aykırı düşler kurmak istiyorum.. Rezilliklerin ucuna dokunmak,utançtan boğulmak…Savruk, uçarı, açık saçık…Hayata şöyle bir kaşlarımı kaldırıp…”senin bana yaptığın ayıp” ..diye haykırmak istiyorum,sana ait tamamlayamadıklarımı önüme katıp….
Biliyorum…
Ordasın..ürkekliğimi, tenimin ürperdiğini, kasıklarımdaki sancıyı hissettiğini biliyorum..veee biliyorum..düşlerindeyim…Hayatın sana ait boyutunda olmazsa olmazlarındayım..Her defasında “hayır” deyip bana yenildiğini, kelimelerin fazla geldiği zamanlarda nasıl titrediğini biliyorum..
Hiç okumasam da şiirlerine düştüğümü, benimle bensiz öpüştüğünü, içinin bensiz üşüdüğünü biliyorum..
Kimse bilmiyor biliyormusun…Yalnızca ben biliyorum.. Ben biliyorum…
Sen benimsin…

SEVGİ KAYA/2008