anlatmaya çalışıyorum bazen sana olan sevgimi defalarca düşünüyorum...sonra dağlara yazıyorum sana olan aşkımı :inanılmaz birşey herkez hayran kalmışken sen görmüyosun...
daha sonra güneşe veriyorum ,dünya ya dağıtsın diye hissetmiyorsun..düşünüyorum ne yapabilir diye yeryüzündeki tüm taşların üzerine yazıyorum umrunda olmuyor..sen bilmiyorsun bu benim canımı yakıyor içimi sızlatıyor...sonra aklıma şahane bi fikir geliyor :dünyadaki en büyük çölü bulup tüm kum tanelerinin üzerine yazıyorum buda yetmiyor...cıldırıyorum..ve bir güm karşına çıkıyorumm yeter diyorum niye anlamıyosun seni çok seviyorummmm...yüzüme bakıyor gülümsüyorsun,boynuma sarılıp bunuda nerden cıkardın bende seni seviyordummmm ama olmazdı diyorsun neden diyorum sen en başta kaybetin diye yanıtlıyorsun ve devam ediyorsun her insanın bir olmuyacağını bilmiyorsunn
anlaşılan büyük işlerin kadınısın sen ... ben ise hep küçükten başalarım kaybersem küçük kaybetmek için kaybetmessen o zaten büyür... sen işe büyükten başlamaya alışmışşın sanırım :kaybedersen büyük kaybedeceğinin farkında değilsinn o yüzden sana olan büyük sevgimi küçülttün ve kaybettinn benim istediğim karşıma çıkan gözlerime bakan ve bana sevdiğini söyleyen biriydii bu bana yeterdi sana yetmezdi...ama haklısın sen sana davranılmasını istediğim gibi davrandın bana ve inan ben bu kadarını yapamazdımmmm...
çünkü içten bir seni seviyorum sözçüğünün dünyadaki hiç bir şeyle eş deger tutulamayacagını bııyorum..şimdiii dön ve arkanı git ve giderken adımlarını küçük atki sana söyledikleri düşünmen için büyük zamanın olsun....

buket yüzen