Dağların Öfkesi
Dağlar

Dağlar ne dinmeyen öfken var
Ne durmayan kinin var. Kimleri ağlatmadın ki kimlerin ocaklarını söndürmedin ki,
Adres sormayan kurşunlarla ayırdın bizi, masum kınalı kuzulardan.
Bulutun ve sisin eksik olmayan ey dumanlı dağlar,
Düşmana kanat geren bereketli güzel dağlar
Sevdaların var hasret kokan hüzünlü akşamlarında
Ana ocağından ayrılmış nice Mehmetçiklerin bekleyenleri var
Bozma sessizliğine, kaçırma milletin keyfine
Varsın gitsin kınalı kuzular çok sevdiği bekleyenlerine
Feryadımı duy! Bırak gard aşlarımı, besleme o lanet leş kargaları
Kucağında mermi sesleri, barut kokusu değil, güzelim kekiklerin, çiçeklerin
Kokuları gelsin ki barışı ve sevgiyi getirsin.
Kuş sesleri gelsin kulağıma, gurbetten sılaya uzanan kollarınla ulaştır
Yârinden uzak kalanları. Bir lokma ekmeyi boğazımda düğümleme.
Huzur verirsin insanı ormanlarınla temiz havanla, güven buluyor o an,
Temiz ve sakin duruşunla.

22/01/2009