Sessiz sakin düşündüğümüz yaşamlarda kim bilir ne fırtınalar kopar.Haykırışlar çığlıklar yükselir.Biz o kadar kendimizle ilgiliyizdirki hiç fark etmeyiz bile .Oysa yanıbaşımızda ne feryatlar yükselir.Hangimiz işten eve dönerken hayriye hanımın yada ayşe hanımın hatrını sorarız, hiç birimiz .kulaklarımız duymaz seslerini ,gözlerimiz görmez çektiklerini.Niceleri vardır onlar gibi,onlar duvarın ardında yaşayanlardır.Ve isterlerki seslerine ses verilsin,bir el de onlara uzatılsın.Hangimiz o yaşamın içindeyiz,onların haykırışlarını hangimiz duyabiliyor.Aslında hergün duyuyoruz o sesleri kapı komşularımızdan arkadaşlarımızdan yada tanımadıklarımızdan,peki acizlikmi bunlara katlanmak yada yetememezlikmi.Diğer hayatlar;işte kimsenin kendi hayatından hariç bilipte bakmadığı hayatlar.Duvarın ardında yaşayanlar yada yaşananlar , hangisi bizi ilgilendiriyo ne kadar muafız konulara,belkide hiç.Gizli kapılar ardındaki hayatlar,bizimde içinde bulunduğumuz hani.Batıda şehir eşkiyasıdır korktuğumuz ya doğuda kimden korkar kadınlar;abilerden ,babalardan,amcalardan hatta kardeşlerden korkarlar.Çünkü onlar batıdakiler kadar şanslı değildirler,onların korkusu ölüm değildir öldürülmenin verdiği acı ve endişedir.Kefene bile sarılmadan toprağa gömülmedir.Gencecik fidanları cehalete töre diye kurban veriyoruz ,bize yazık ses çıkaramıyoruz diye,onlara yazık gencecik yaşlarında hayattan koparılıyorlar diye.doğuyla batı diyoruzya aslında buda yalnış her yer aynı cehalet her yerde canilik tir aslında.Şimdi duvarların ardındaki yaşamlara bakma zamanı................hayatımızda yeni GÜLDÜNYAlar olmasın diye........