Sevgili HRANT, bugün kurşun hızıyla kurşunların seni alıp götürmesinin üzerinden tam iki yıl geçmiş. Senin cinayetin bir fail-i meçhul cinayetti,hep öylede kalacaktır. Sen bakma çocuk yaşta birinin sana tetik çektiğini. Seni öldüren o değildi.Seni öldüren bu ülkedeki ırkçı zihnyetti, işte bu yüzden hep fail-i meçhul olarak kalacak senin gidişin.

Bir düşünsene Hrant, sen evinde oturmuşsun, belki kızınla konuşuyorsundur tüm babalar gibi, ya da gazetende oturmuşsun bir akşam arkadaşlarınla şakalaşıyorsundur belki,ama katillerin de oturmuş senin ölüm fermanını yazıyorlar. Bu gülen babayı, bu şakalaşan gazeteciyi nasıl ortadan kaldırabiliriz hesabını yapıyorlar. Ne ironik bir durum. Bir alemi ortadan kaldırmak derdindeydiler seni öldüren bu zihniyet. Nerden bilsin katiller her insanın bir alem olduğunu ve alemleri içinde taşıdığını. Ve durum ne kadar adil olabilir? Bu dünyanın en önemli sorusu; Nerden geliyorsun? Nereye gidiyorsun? gibi sorular değil. İnsanlığın en büyük sorusu bence insanların başka insanların kaderini neden çizdiğidir.?
ve bu durumun ne kadar adil olduğudur..

Sen’ bu ülkede insanlar, güvercinllere dokunmaz’dedikten dokuz gün sonra bir güvercin ürkekliğiyle vuruldun. Sen yanlış biliyordun ya da kendini bile bile kandırıyordun. Güvercinler çok vuruldu bu topraklarda hem de etleri için. Katiller o güvercinin etiyle nasıl doyacaklarsa artık.

Bile bile ölüme gittin. herkes biliyordu öleceğini. Bütün yetkili merciler. Tedbir almadılar, çünkü sen onların gözünde bir hiçtin. Senin dünyada yaşaman fazlalıktı. Dünya onların olmalıydı. Sen zaten bu dünyaya layık değildin ki HRANT, senin yerin farklı alemlerdi. Dünya onlara kalmalıydı ve kaldı da. Senin bırakıp gittiğin dünyada istedikleri gibi hareket ediyorlar. Bir güvercini hiç vurmamış gibi. Biliyor musun senin öleceğini bilen bir yetkili çok sonra ’benim vicdanım rahat’ dedi. Vicdanı var mıydı acep? ya da insan kılığına girmiş bu canavar vicdanın ne olduğunu biliyor mu?

Hani bir yazında bir insanın neden terörist olabileceğini yazmıştın ya, o yazın beni çok sarsmıştı. Yazında’ Bir insan iki sebepten bu yola başvurur. ya ilk tercihtir, ya da son tercihtir bu onun için. Eğer ilk tercihse neden biz farklı tercihler olduğunu ona göstermiyorduk. Eğer son tercih ise neden bu insanı bu son tercihe bıraktık?’ diye sormuştun. O yazından sonra aslında her bir ölümde bizim de paylarımız olduğunu görüp dehşete düşmüştüm.Haklıydın,zaten hep haklıydın sen.

Hani bir defa da sana bölücülükle alakalı çağrışımlar yaptıklarında’ Evet, bu topraklarda gözüm var ama dibinde yatmak için.’ Bak o çok istediğin toprakların dibindesin HRANT. Hem de ’Bir bebekten bir katil doğuran zihniyet’in sayesinde. Aslında o zihniyet sana istediğini verdi. Bu topraklar altında ebediyete kadar var olma hakkını.