Sesizce bugün yazacağım her kelime beni anlatacak.Her harf her nokta her virgül benim içimi yazacak bu gece.Sustum artık hayata karşı.Sesizliği tercih eder oldum.Aslında kalabalık içinde yanlızdım ben.Kocaman bir kalabalık içinde.Bu çok kötü birşey.İnsanın kendisini herkes yanındayken yanlız hissetmesi.Hayatın bir ucunda yapayalnız.Artık hiçbirşey zevk vermiyor.Oysa ki eskiden böylemiydi.Ufacık bir gülümseme bile beni mutlu etmeye yetiyordu.Artık gülümsemeler ardında bile farklı şeyler arar oldum.Hayattın getirdiklerinden çok götürdüklerine bakar oldum.Hayat ; hep bana blöf yapiyor.Hep iyi yanını gösterip sonra tam hayatı elimde tutayım derken tam tutayım derken tokadını vuruyor.Ben çok tokadını yedim hayatın.Her vuruşunda daha da direndim daha da.Artık boyun eymeyeceğim ben sana hayat.Sana baş kaldırıyorum ve sen benim ayaklarıma eğileceksin artık.Bana her çelme çaktığında ve her yere düştüğümde nasılki ayağa kalmasını başardıysam yine senin karşına dikilip benden aldıkların için sana hesap soracağım.Ve sana benden aldıkların için üstü kalsın diyeceğim...


17 OCAK 2008 /02:00