Bir vuslatı bekler gibiyim, sonsuzluğa ulaşabilmek için garip tuhaf duygular içindeyim.Sızlayan bir kalp ve akan gözyaşı kime ne anlatabilir yada kim birşey anlayabilir .yalnızlığımı örten beyaz bir örtü misali ,senin yokluğunla varlığın arasında gidip gelmem ,hangisi teselli bilemem.Oysa gitiğinde yaşayamam diyodum ,beceremem ,asla düzelmez hiç birşey eskisi gibi olmaz .Bir girdapın içindeydim adeta.Sen giderken bunu biliyodun ,yapamayacaksın dercesine gülümsiyerek gitmiştin,sende benim gelmemi bekliyordun .Pes edip sana geleceğimi düşünüyordun.Hani çok ağlamıştımya işte ona aldandın ,iyide ben senin gitmene değil bu yalnızlığa ağlamıştım .varlığınla yokluğun arasında bir farkın olmayışına.bunca zamanın hiçe sayılmasına.Belki kendime söyliyemiyordum,bekleyişmiydi bilemiyorum,yada senden vazgeçiş.Canım acımalımıydı yada kahırlanmalımıydım kopmalımıydım hayattan anlatılanlar kadar kötü birşeymiydi ayrılık,yada bir kurtuluşmuydu .bilemiyorum ama bildiğim birşey varsa o da senin için acı çekmediğim sızlayan kalbim yalnız kalma korkusundan ,akan göz yaşım bunca geçen zamana.Evet sen yalnızlığımın üstünü örtmüştün şimdi belki çıplak kaldı ama bununla baş edebilirim gördünmü bak sana dönmedim pes etmedim. şimdi düşünme sırası sende .Bukadar zamandır gelmemi beklediğin için üzgünüm bundan sonra ben yokum .pes etmeyi sevmem ama bil diye söylüyorum seni çok seviyorum ......ve artık vuslat zamanı......gemi kalkıyor limandan......gitme vakti yanaştı.....ağlama sırası sende......ama bilki bu gidişin dönüşü olmayacak......elveda........gözüyaşlı sevgilim.Aslında her gidiş yeni bir başlangıçtır .....Yeni yaşamda görüşme ümüdiyle.