Hızlı adımlarla koşar gibi yürüyordu etrafına bakmadan...Çok kızmışdı herkese,gözlerinden ateş,ellerinden ter çıkıyordu.Yönü dağlaraydı mesken tutacakdı.
Gelmemeye yeminliydi,adını namını yazdıracakdı dağlara taşlara!
Habire yürüyordu,yokuşa dayandı yolu yorulmuşdu.Biraz soluklanmak için kaldırdı başını,gökyüzü mavi,güneş kızıldı!mavzerine yaslandı.
Derin ahlar çekerek beddualar okudu içinden.Ne diye vermedliler diye hayıflandı.Sonra içi burkulmuşdu "Ah ulan yoksulluk burdada buldun beni" kararını vermişdi eşkiya olacakdı.
"Eşkiyayım ulan" diye bağırdı sonra,siz sebepsiniz buna,şimdi buralardan nasıl geçeceksiniz ha! Dedi ben varken...Madem öyle yürümez bu yollarda benden habersiz kimse!Sonra yavuklusu aklına geldi iç geçirdi.Verselerdi ne iyi olurdu...Kızıp küfürler savurmaya başladı ağız dollusu tükürükler saçarak "ahh ayşaa seni alıcam" yeminler etmeye başladı.Ayşa çıkmıyordu aklından,boy, pos, kaş, göz!Hepsi bi tamam...Allah özenmişde yaratmış benim için diye düşündü sonra...
Dağların tepesine varmışdı bunları kafasında al ver yapa yapa epeycene de yorulmuşdu,çömeliverdi bir ağacın dibine,sonrada uyuyakaldi oracıkda...
Anası kapıyı dövüyordu "Ahmet kalk oğlum işe geç kalcan" irkildi birden Ahmet sonra toparladı kendini,gördüğü rüyayi yorumluyordu şimdi.
UYMAYAN RÜYA BİTMEYEN İŞ SONU OLMAYAN YOKSULLUK
KALKIP EMEĞİ,ALIN TEİNİ BURJUVAYA SATMAYA GİTTİ...