Ne seni anlatabildim geceye ne de içimdeki korkuyu…
Severdik oysa biz geceyle birbirimizi şimdi değişen neydi, neydi bizi bize düşman eden.Avazım çıktığı kadar bağırmak istiyorum.Kusmak istiyorum içimden seni,bütün acıları boşaltmak istiyorum.Boşaltmalıyım yüreğimi yeni bir beni yaratmak için.
İşte bitti gidiyorsun,kusuyorum seni içimden derken yeniden yüreğimde ev sahibi oluyorsun.Beni kendi vatanımda kendi topraklarımda mülteci yapıyorsun.Bütün topraklarım istila edilmiş,kanlı bayraklar dalgalanıyor kalelerimde.Hiçbir millete ait değil bu bayraklar,hiçbir coğrafi haritada böyle bir millet yok,bir hiçsizliğin zaferi bu,ne sevinen var kazanılan topraklar için nede topraklarını terk edenler.
Nasıl bir zafer bu ? Ben mülteciyim sen anlat bana.Susup seni dinliyorum her zaman olduğu gibi.Ben sustukça kulağımdaki çığlıklar artıyor.
Sen anlat hadi susma,gidiyorum .Kanlı bayraklarını da al topraklarımdan,hiçbir coğrafya ya ait olmayan milletini de al git.Beni bana bırak.Ne varsa sana dair al da git.