Şimdiki gençlik aşkı bilmiyor, üzülüyorum.Çünkü bizim nesil ucundan, kıyısından da olsa birşeyleri yakaladı.Aşk her zaman aynı duygularla bezeniyor ama yaşaması, onu ta içinde donatıp karşı tarafa sunması başka...En azından mektup vardı.Sevgilinin elinden üzerine inci gibi sözcüklerin döküldüğü bembeyaz kağıtlar.Asker yavuklusuna gönderirken ucunu yakardı;bu küçücük yanık köşede sensizim feryatları vardı, ateşlerdeyim derdi.Ne duygular taşardı.Şarkılara konu olurdu."Yine yakmış yar mektubun ucunu...".Kızlar parfümünü sıkardı zarfın içine; kokunu özledim diyen sevdalısına burcu burcu mektubunu gönderirdi.İçinde kurumuş çiçekler mi ararsın, minik vesikalık resimler mi...O zarfın içinde tertemiz nefes nefese duygular vardı.Beklenen mektuplar gelmediğinde, postacının arkasında boynu bükülmüş insanlar vardı.Şimdi postacılar sadece faturalar için geliyor.Doğrusu bu ya pek de yolları gözlenmiyor.Cep telefonuna gelen mesajlar o mektupların yerini tutar mı?İnternet üzerindeki sanal aşklar, korkuyla, telaşla, sevinçle sevgilinin elini tutmaya benzer mi? Herşeyin müthiş bir hızla tüketildiği bir çağda kaybolup gidiyoruz.Yirmi yıl önceki şarkıyı hala söyleyebiliyoruz, ama bir ay öncekini unutup gidiyoruz.Bu kadar çabuk tüketiyoruz işte, aynı aşkları tükettiğimiz gibi.
Bakıyorum "Sevgilimden ayrıldım" diye ağıtlar yakan bir genç üç gün sonra birini çoktan bulmuş.Eskisi mi?...O da kim?....O sadece ex aşk!!!Gelişmeye karşı değilim elbette çağa ayak uyduracağız.Ama hani diyorum, hiç olmazsa duygularımızı koruyalım.Bu kadar mekanik olmayalım.Bu kadar kolay elde edip, bu kadar kolay vazgeçmeyelim sevdalarımızdan.Bilgisayarın tuşlarına acımasızca vuracağımıza sevdiğimizin saçlarına dokunalım usulca, ona zarar vermekten korkarcasına...Acemice yazılmış şiirler gönderelim.Senin taa yüreğinden havalanıp onun yüreğine konan kuşlar gibi.Şimdiki gençlik sanırım hoşlanmayı, arzulamayı, aşkı iyice birbirine karıştırdı.Oysa o kadar farklı ki tek tek.Ama gerçek aşkın içinde zaten hepsi var.Aşık olmak o kadar kolay mı ya?Ayakların yerden kesiliyor mu onu her görüşünde, kalbin içinde patlar gibi atıyor mu?Sevindiğinde, sıkıldığında, korktuğunda hep onu yanı başında buluvermek istiyor musun?Onun sevdiği renkler birden bire en sevdiğin renkler oluyor mu? İlk karşılaştığınızda giydiği kıyafetler dün gibi aklında mı? Elele tutuştuğunda dünyanın en mutlu, en güçlü insanı gibi hissediyor musun kendini?
Vıcık vıcık ilişkilerin içinde, barların köşelerinde bu duyguları bulamazsınız ki.Oralara uğrar mı bilmem böyle aşklar.Bırakalım teknoloji iş hayatımızı kolaylaştırsın, bize zaman kazandırsın, para kazandırsın.Ama yüreğimizi feda etmeyelim ona.Duygularımıza dokundurmayalım.Romanlarda, filmlerde kalmasın böyle aşklar, sevdalar.Özlemek olsun, kavuşmak olsun, sahip çıkmak olsun, sadakat olsun, vefa olsun...SEVECEKSEK ADAM GİBİ, DOĞRU DÜRÜST, PIRIL PIRIL YAŞAYALIM SEVDAMIZI.Nasıl olsa bir gün herkesin yüreğine konacak erosun oku...KIYMET BİLELİM KIYMET!!!