Ne imkânsız kareler vardı,takvim takvim,yaprak yaprak,sayfa sayfa açılıyordu.Sonra en sonuncusu sen oldun!Yeni bir imkân yaratamamazlık daha aldı başını gitti,uzadı seneler boyu.Ne imkândan uzak yoksun sevdalarım oldu,hepsi aynıydı,durumlar farklıydı...Can gibi,canan gibi saramıyordu hiç kimse.Aynı kırılganlık alıp başını gidiyordu,ne imkânsız,çok imkânsız,derin insafsız senaryolarım vardı.Hepsi sendi,hepsi sen gibiydi...Aynıydı hiç değişmiyordu alın yazısı.Yeni suçlarım var,defterimde.Yenileri ekliyorum senin hâyâline adanmış,hâyâlinle.Ne kadar imkânsız sahnelerim vardı,dost eliydi onların hepsi,gerçeğe dönmekteyken "yalan"olmuşlardı,sadece yalan...Bir yalan,düşsel bir oyun daha...Ne kadar da egoist sevdalarım olmuştu,hepsi dudak uçuklatıyordu.Ne kadar az ne kadar çok,ölçüsü belirsiz basit sevdalardı.Öyle değil miydi?Avuntu şehrime bilet hediyeydi...Kahretsin ki öyle!Ne kadar mide bulandırırsa bulandırsın zehrimi akıtmayacak kusmayacağım artık!alıştım,hep aynı serüven çünkü,serüven değişmez aynı...Tartının iki kefesi de ya dolu ya da boş ama hep aynı...Bak ağlamıyorum işte!Ağlamıyorum ama artık...Cesaretimi kaybettiğim gibi bu kez de gözyaşlarımı satılığa çıkardım,bu son olsun,son perde,son gözyaşı son çile,son yanlış artık...Gittiğin yere kadar git,sen beni benim istediğim gibi sevmediysen ben seni senin istediğin gibi severim,hiç merak etme,bu uğurda her şey heba edilir,yeter ki çok sevdiğim olma artık...!Can boşa heba ediliyor,can yanıyor,tütecek dumanım kalmadı artık...

Dilara AKSOY