Şu an, yanında olmayı öyle istedim ki anlatamam.... gözlerine bakarak konuşmayı....nefesini yüzümde,o yüce sevgini yüreğimde duyumsarken elini tutabilmeyi....akıttığım yaşlarımı şevkatli ellerinle silmeni...başımı avuçlarının arasına alıp alnımdan öpmeni, dudaklarının sıcaklığının tüm bedenime binlerce karıncanın işgali gibi yayılmasını duyumsamayı istedim...

Telefon hemen yanıbaşımda,
uzanıp tuşlara, sesini duymayı öyle özledim ki....arada bir beni mutlu etmek için de olsa attığın o kahkahayı duyabilmeyi ’EFENDİM …….. ’ deyişini özledim.... geceye aldırmadan, gün ışıyana dek, hiç bilmediğim kentte tüm sokakları elele dolaşmayı, düşledim geceler boyu....

’INSAN GÖRMEDEN NASIL SEVER’ diyen senle...

UTANARAK, SIKILARAK ”” SENİ SEVİYORUM”” diyen senle….

“Düşüp ela gözlerinin ardına,senaryosunu senin yazdığın”, yaşamın kargaşasını hesaba katmadan,bir SEVDA masalının baş rolünü oynadık seninle.Sevginin, mutluluğun yaşanabileceği en özel ….en güzel yerde... en özel biçimde.Sorularına “bilmiyorum” demeden, yanıtladım. Tüm sorularını “EVET’le, BİLİYORUM’la” düşlerimde.Aşkı yok eden sorgulamalardan uzak….BEN kadar tanıdık yapıp SEN’i gözlerimde.

Bana dokunmak için çırpınan yüreğinin acısını algıladığımda, düşerken dipsiz kuyulara attığım çığlıkları, kendimin bile duyamadığı sağırlıkta, duyamamanın işkencesini bilir misin?

Duygularımı anlatılamaz kılan acılarımın boyutunu….neden suskun,umarsız kaldığımı sevgin karşısında ve nasıl içinden çıkılmazlık ağının ortasında olduğumu,

yalnızca kendimin duyabileceği fısıltılarla SENİ SEVİYORUM’u yüzlerce, binlerce kez haykırdığımı bilir misin?

Her gece sonsuz gökyüzünde yıldızları paylaştığımı seninle…en masum düşlerimi anlatıp onlara,ışıklarıyla pencerenden süzüldüğümü yatağına; güneşi karşıladığımı kollarında,seni senden alıp, beni sana bırakmak istediğimi,BİLİR MİSİN?

Soğuk ve yağmurlu hava....
İşimin başındayım; ama gözlerim,düşüncelerim çok çoook uzaklarda... yaşamımdan kareleri izlemekten yoruldum.Film şeridi gibi bir ileri bir geri almaktan.
Bir ara penceremi açtım, ellerimi uzattım yağmura. Avuçlarım dolup dolup taştı.
Karşılık beklemeden sunduğun o eşsiz sevgin gibi. Yüzüme sürdüm. Üşüyen,ıslanan ellerimi yüreğimin üzerine koydum. Belki ısıtırım diye.

Sonra karşımda duran boy aynasında göz göze geldim seninle.... Şimdi ne gördüğümü merak ediyorsun değil mi?

Yüreğinin sıcaklığından buğulanmış aynada sevgi ile bakan bir çift ELA GÖZ...

KİRPİKLERİNDE DÜŞMEYE HAZIR GÖZYAŞLARIYLA…

Öylesi güzel gözler ki... bakmasını bilen gözler....

-ellerimin üşümesini unuttum.
-zamanı unuttum
-izlediğim yaşam filmimin hangi karesindeydim?
-unuttum...
-unuttum tüm yaşanmış zamanları
dönerken çalışma masama

-düşlerimi bıraktığım yerden almak için

YENİDEN YENİ YAŞAMA...