Bir gemideydim. Kaptansız, tayfasız, rotasız. Okyanusun ortasında, umuda açılan yelkenler.Hedefe kilitlenen dümenin başındaydım. İlerledikçe ardımda bıraktığım şehir sahil ve liman gözden kayboluyordu.Güneş parlaklığını yitirmeye ve rüzgar söylenmeye başlamıştı.

Aslında ilk değildi bu kayboluşum.Hep aynı limana varmaya çalışıyordum aynı yolu kullanarak. Mücadele etmek zorundaydım denizle rüzgarla. İkiside tanıdıktı oysa..
Dalgalar öyle şiddetleniyorduki bazen, deniz tutuyordu beni gemi sallandıkça bir sağa bir sola, beşik gibi.. Arada esen fırtınaya şimşek eşlik ediyordu nispet yaparcasına, dalgalar okyanus sularını gemiye dolduruyordu. Sırılsıklamdım ve ne yapacağımı bilmiyordum yanlızca dua ediyordum korkuyordum ve bekliyordum tutunmaya çalışıyordum, nefes almakta güçlük çekiyordum.Açmaya zorlandığım gözlerimle bakıyordum gelen varmı, duyan gören varmı..

Uzun bekleyiş.. Güneş doğdu ve battı, tekrar doğdu ve battı günler geçiyordu.
Umudumu yitirmemeye çalışıyordum, zaman ilerliyordu ve tükenmeye başlamıştım.

Okyanusun ortasında bir batıp bir çıkan gemideydim.
Tükenmeye yakın bir andı ve gözlerim bir pırıltı farketti uzaklarda yeşil bir ışık bir kaybolup bir beliriyordu.