Günlük yazmak bile gençliğe mahsus. Hatıralar bizlere layık. Ama olsun bu kadar uzun zamandan sonra kalem almak geldi ya aklıma, ha anı, ha günlük ne fark eder. Yazmadan geçen bunca zamana rağmen kalem küsmemiş, gerisi biraz acemice olsa da gelir ümidindeyim. Toplantı ve konusunun ne önemi var. Yıllar öncesi derslerden kalan, sadece yazdıklarım ve seninle ifade bulan hatıralarım. Okundukça hatırlandıkça, özlem duyuran, baharı yaşatan ve en önemlisi sanki dünmüş gibi. Olanlara kızmadan, yargılamadan, toyluğuma vererek… İnanılmaz ama, hoş bir tat dimağımda.

………….

Dünü bu günden yazmak, geleceği beklentileri ümidi tanımlamaktan kolay olsa gerek. Yaşadıklarının değerlendirilmesi, süzgeçten geçmiş hali. Güzel olanı geleceğe bırakma kaygısı ya da yaşarken bile yüreğini yakan sızıları taşımak zamanın ve satırların sırtında. Yormak değil midir ömrünü!..