Ne sen dönebilirsin artık ne de ben kapıyı açabilirim sana.Bütün köklerini koparıp gittin topraklarımdan.Kapanmayan,acısı içime akan yaralar bıraktın geride.
Hayat yakalamıştı bizi en zayıf, en korunmasız halimizde.Saklandığımız yerler ele vermişti bizi.Sen yalanlarının arkasına saklanmıştın,ben en çocuk,en elma şekerli zamanlarıma.
Önüm ,arkam,sağım,solum hep yalandı artık.Ne yana dönsem yalanların çıktı karşıma.Önce elimden elma şekeri düştü,sonra çocuk hayallerim.
Dizimdeki kabuk bağlamış yaralardan başka bilmezdim başka yara.Hiç yüreğimin üstüne düşmemiştimki.Bilmezdim başka acı çocuk ruhumda.
Gülerdin bana sağımı,solumu hep karıştırdığım için.Şimdi çok iyi biliyorum sağımı solumu. Sol yanım çok acıyor.Yüreğimin yerini bilmezdim ta ki sen incitene dek.
Yüreğinin üstüne düştüğün an bil ki büyüyorsun önce hayallerin o çocuk hayallerin bırakıp gidiyor seni.Unutma hayalleri olmayan çocuk tehlikelidir çünküsaklanacak hiçbir yeri yoktur,korumasız,bir başınadır.Benimde artık saklanacak hiçbir yerim yok hayat beni sobelediğinden beri.
Yaklaşma artık sınırlarımı geçme sakın,kara sularım tehlikeli yakalaştığın an vuracak içimde öldürdüğün çocuk seni.Ruhu bırakmayacak peşini,içinde iflah olmayan bir nefretle bekliyor,geldiğin an vuracak seni ama seni yaptığın gibi sırtından değil o hiç yara bilmeyen yüreğine saplayacak hançerini.Kuş uçmaz kervan geçmez yerlere bırakacak çocuk hayallerini.
Sakın pişmanım affet beni diye dönme geri kara sularım tehlikeli öldürür seni.