Benim de binyıl sonrası için sakladığım fotoğraflarım var…

Sokak aralarında beni terk eden yalnızlıklarım, gece karanlığını seven bir yanım, uzun yürüyüşlerimin sonunda düşündüren anılarım, tanımak için korkarak yanlarına yaklaştığım hayatlar var…

Yaşamlarını gece kazanan insanların yaşamı bizden daha iyi tanıdıklarını düşünürüm.

Müzik aletlerini ellerine aldıkları zaman kendilerini dinlemek için gelen insanlara bir gece içinde her dakika farklı duyguyu yaşatan müzisyenlerin, yaşamı bizden daha iyi anladıklarına inanırım. Dinledikleri herhangi bir şarkı içinde hem acıyı, hem özlemi, hem coşkuyu, hem sevinci yaşadıklarını bende bilirim.

Bir çok dinleyicisi olan herhangi bir şarkının, her insana farklı şeyler söylediğine inanırım….

Kim bilebilir ki, bir şarkı içinde binlerce insanın farklı duyguları sakladığını, her insana sevdiğini hatırlattığını ve her birinin yaşama farklı baktığını hangi şarkı sözü anlar ki…

İstiklal caddesini gezenler, istiklal caddesi boyunca yaşadıkları duyguları çok iyi bilirler, değişik insanların içinde farklı duygularla yaşama adım atmanın nasıl bir haz olduğunu ise ancak gece yarısı gezenler anlar. Bu nasıl bir duygudur diyenler, bence istiklal caddesini gece gezmeliler, vakitleri varsa eğer bir bar sandalyesine oturmalı ve insanların yaşama nasıl baktıklarını bir bira bardağında izlemelidirler. Yan masada bir kaç bay, diğer masada öğrenciler, karşılarında hayat kadınları, yan taraf travestiler, köşelere sıkışmış ev kaçakları, ortada ise onlara seslenen müzisyenler ve şarkı sözleri…

Tek ortak noktaları şarkı sözleri ile anılarını, acılarını, özlemlerini, sevgilerini anmaları…

Bence yaşamı anlamak için müzisyen olmak lazım….

Ve yazabilmek için yazar…

Çizebilmek için ressam….

O anı yıllar sonra başka insanlar ile paylaşmak için ise fotoğrafları sevmek gerekli diye düşünürüm...

Bir fotoğraf karesi içinde binlerce insanın hayata aynı anda adım attığı görebilirsiniz, onlara seslenebilirsiniz, ağlayan kız çocuklarını, yaşlıların yaşama bakışlarını, yetimlerin çekingen duruşlarını ve uzun yol otobüslerinin sevdiğinizin bulunduğu şehre girişini görebilirsiniz….

Bir fotoğraf karesi içine hayatı, hayatınız içine bir fotoğraf karesini sığdırabilirsiniz.

Müzisyenler yaşamı bir fotoğraf karesi gibi görürler, farklı ten, farklı görünüş, farklı tavır, farklı istek, farklı bakışların toplandığı kalabalığa bakarken hayatın bir fotoğraf karesinden farksız olduğunu bizden daha iyi bilirler….

Benim de fotoğraf karesi içine sakladığım anılarım var….

Benim de fotoğraf karesi içinde sevdiğime sarılmışlığım var, sevdiğimin güzel gözlerini ebedileştirmişliğim, yanaklarında ki gamzeleri bir fotoğraf karesine sığdırmışlığım var….

Benim de binyıl sonrası için fotoğraf karesine yaşamı saklamışlığım var…

Binyıl sonrası için sakladığım fotoğraflarım var….

Binyıl sonrası için...



.....