Merhaba, yakın zamandan günlüğüme yansıyan duygular 2008 in son yazısı 14/12/2008

Merhaba, yoldan çıkan aşka inat, kuralların yıkıldığı bu düzene inat, kendini rüzgarla eşdeğer sanan tüm insanlara inat yinede yinede merhaba.

Evet ! insanlar ve dünya bindiği dalı kesmeye devam ediyor. Değerler unutulmuş, aşk sahtelik çukurunda karanlığa haps olmuş ya çıkarlar; başı dik, kendinden emin ulu orta gezer olmuş.İzlediğim filimlerde, izlediğim dizilerde ve çevremde ki kimselerde değerler hep arka plana atılmış. Herkes kendince bir kılıf uydurmuş hayata. Hayatın bir kenarını cımbızla koparıp o kopardığı ile mutlu olup onunla avunmuş. Sahte gülüşler ve yalancı eğlence geceleri de bunların üstünü örtünce bizim bildiğimiz değerler ve doğrular kan revan olmuş. Ya aşk : ) bakmayın güldüğüme , acıtıyor her zaman ki gibi , kimse onu tanımıyor ki. En son orta çagda görünmüş. Bu zamana yansıması ise romanlarla, şiirlerle ve sözlerle olmuş. Kimse tanımya çalışmıyor ki. Okuyor, izliyot, söylüyor ve korkup en yakınına en olabilirine gidiyorlar. Sevilen olmaktansa, tek olmaktansa etrafda ki en iyi seçenek oluyorlar veya aşkı tanımakta zorlanıp etrafında ki en iyi seçeneği hiç birşey hissetmeden onu aşkı yapıp onunla oynayıp onunla avunuyorlar. Çıkarlar, her yerde o var ailede, dostta,işte, arkadaşta dünde ve bu günde yani hayatın her yerinde. Pardon ! siz itfaiyecilerin hikayesini bilirmisiniz ? İki itfaiyeci küçük bir yangını söndürmek iöçin ormana girdiler. Sonra işlerini bitirip bir nehrin kenarına vardıklarında birinin yüzü tümüyle siyaha bulanmışken diğerinin yüzü tertemizdir. Eeee size bir soru, bu ikisinden hangisi yüzünü yıkayacaktır sizce ? Cevabınız tabiki yüzü kirli olan olacak, olacak ama yaşadığımız hayat gibi bu cevap ta bu kadar kolay olmayacak. Yüzü kirli olan diğerine bakarak ve kendi yüzününde onunki gibi olduğunu sanacak. Ve tersine yüzü temiz olan da yüzü kir içinde olan meslektaşını görüp kendi kendine:Bende kirlenmiş olmalıyım. En iyisi yıkanıyım diyecektir. Bende bu itfaiyeci gibiyim işte bu aralar. Herbiri sığınacak birer liman olmuş insanlara bakıp, çıkarları hayat felsefesi yapmış insanlara bakıp, bakıp bakıp yüzümü yıkıyorum bu aralar işte. Yıkadıkçada neşesizleşiyor, tatsız tuzsuz ve ıssız bir hayat haline geliyor benim ömrüm işte.

Bu arada ıssız derken aklıma yakınlarda izlediğim ıssız adam filmi geldi. Size bir soru , söz bu sefer son : ) O filimde adamı ıssızlaştıran başlangıçların bitişleri vardı, yaşanmışlıkların tükenişi ya bu benim hayatımı doğuştan ıssızlaştıran gizli güç neydi ?

ISSIZLIĞA BİR CEVAP HADİ.....