Bugün tanıştığımızın 173. günü ve birbirimize aşkımız ifade edişimizin 159. günü bugün. iyi ki tanıdım seni iyi ki varsın.


bugün yine seninle konuşmayı denedim, yine sustun. senin bu susmaların var ya adamı deli eder. ben de bir şiir ekledim senin için bu siteye. her kelimesinin altında sen olan bir şiir. ve sana yazılmış bir şiir.


oysa seni anlatmak o kadar imkansız ki. seni anlatayım derken kendimi anlatıyorum. aşk da zaten budur. artık sen yoksun ya da ben yokum.


geçenlerde oraya en son gelişimi düşündüm. iki gün kalmıştım ya. sen bana ’yarın da geleyim mi’ demiştin. ben de ’yok, gelme. zaten mülakat var. öğleden sonra biter, ben de ancak otubuse yetişirim’ demiştim. senle bir defa daha ayrılacağız, üzmek istemediğimden mi, orda bir sürü kişi mülakata girecekti, onlar sana bakacak, kıskanacağım diye mi bilmiyorum. keşke gel deseydim sana. seninle bir arada olmanın her bir saniyesi bir cennet niteliğinde. kendi ellerimle cenneti nasıl geri çevirdim. hay dilime eşek arısı soksaydı da demeseydim. o mülakat zaten her şeyin sonu oldu. mülakatta sordukları o saçma sapan sorular. yok bilmem’ kalahari çölü’ nerde yok bilme ne nerde. bana ne ya kalhariden. ama benim yerim senin yanın. bana bunu sorsalardı ya. nerde onlarda o kafa. kalkıp devlet denilen o ucube aygıta aşk anlatılmaz ki gülüm.


bana gözlern çok donuk-tu demiştin geçenlerde. çok düşündüm bu cümlenden sonra. neden gözlerim donuktu diye. biliyor musun niye donuktu. senden ayrılacağım diye. düşünsene gelmişim oraya 5 saati birlikte geçireceğiz. ondan sonra bir uzun yol otubüsü gelip beni alacak. bunun için kalkıp oynayıp, göbek mi atsaydım yani. o zaman zarfı içinde sana verebileceğim en güzel şeyi vermeye çalıştım. gülümsememi.gülümserken bile ne kadar zorlandığımı bir bilsen. ayrıldığımızdan beri artık öyle gülümsemiyorum da neyse.
sana dair hiç umudum bitmedi. belki şimdi evlenmiş de olabilirsin ya da nişanlanmışda ya ben ne bileyim yeni bir sevdaya yelken açmış da olabilirsin. bunlar aklıma gelmiyor değil. ama umudum hiç bitmiyor sana dair. beni böyle ayakta tutan da umudum. ya umudlarımız da olmasaydı. halimiz nice olurdu. biliyor musun kürtçe de umut ve beklemek aynı etimolojik kökten geliyor aynı şekilde kadın ve hayat kelimeleri de. bir dilin zenginliği de bu olsa gerek. ben de anadilimin gerektiği fonksiyonları yerine getiriyorum. sen kadınsın ve benim için hayatsın, ve umud ediyorum, bekliyorum. ne zamana kadar mı. sana sarılana kadar. evinamın, jiyanamin.