GECELERİ NEDEN SEVİYORUM

Bu gece yine kalemim elimde yazdıklarımı bir bir koparmaktan buruşmuş defterim koltuğumun altında hava güzel ve gök yüzü yine yıldız dolu.
Düşündüm bir ara sordum kendime bir sen misin karanfiller gibi parıldayan yıldızlı gecelerin tutsağı.
Çevredeki evlerin lambaları çoktan sönmüş.
Bir ben ayaktayım seni yazmak için yine.
Ve soruyorum bir sen misin o karanlık dosta sevdalı.
Evet diyorum kendi kendime yine çünkü bu öyle büyülü bir saatidir ki günün koynunda nice güzelliklerin gün batışlarının saklandığı.
Çok sevildiğinden habersiz sevilenlere hasretler gönderilir hayallerle, yalnızlıklar paylaşılır. Yalnızlıklar yüzünden nice gözyaşları yuvarlanır gecenin karanlık ellerine.
Saat gece 02.30 yada 04.50 ne fark eder zaten hasret yumak olmuş gönlümde çözülmek bilmiyor.
Bütün gün boyunca beklerim bu saatleri beynimde birikimlerden kör düğüm olmuş duyguları çözebilmek için her kez uyur , tabiat susar sessizlik esrarengiz elbisesini
giymiş bekler beni. İşte o zaman başlar başka bir dünya.
Saat gecenin üçü veya beşi ne fark eder. Zaman kaybolur gecede .
İşte ben varım gönlünde karanfil sevgisinin depreştiği derdini gecenin karanlığına anlatan şiirlerine büyük sevgisini katık etmiş ben varım gecenin bu en güzel saatlerinde
Satırların yazıldığı ak kağıtlar üzerine en güzel en koyu duyguların yazıldığı en güzel sevdaların yaşandığı en masum göz yaşlarının saklandığı gecelerin karanlığındaki güzellikler işte bu saatler.
Yazdıklarım benim beynimden mi diye düşünürüm tekrar tekrar okur sindiririm içime onları bir hayal dünyasıdır bu zamanlar rüyada gibi hissederim çoğu zaman kendimi.
Ve bu gece çok değişikti bunları gecenin bu hayal karanlığında evde değil bütün hatıraların yaşandığı dört duvar arasındaydım.
Hasretim masamda duruyordu kıpkırmızı rengi ile, ama onunda boynu bükük ve mahzun ama bir ara baktım aman yarabbim o ne güzellikti öyle panjurların arasından vu-
ran ay ışığı parlatıyordu o kadife rengini aklıma geldi resmini çıkardım yüreğim gibi sakladığım yerden koydum hasretimin yanına ve ay ışığı resminde bile gözlerinin harelerini çıkarıyordu meydana ve senin haberin bile olmadan yine sana dünyanın en büyük sevgisinin güzelliklerini gönderiyorum belki şu anda sen uyuyorsun veya benim düşüncelerimle hiç ilgin olmadığı için benim bu hasret gecelerimin değil sana uzanan sahte ellerin senin gözlerindeki hareleri göremeyenlerin senin kalbindeki temizliği anlayamayan sana sahte gözler ile bakanların düşlerini
görüyarsundur.
Masamdaki hasretime bakarken hasretlerime hasret eklerken ne düşündüm biliyor musun bu gecelerin karanlığında yıldızları ve karanfilleri neden bu kadar çok sevdiğimi.
Öyle ya senin için şimdiye kadar pek bir şey ifade etmediler onlar onun için değerlerini de hiç bilmedin .Halbuki ben bir çift göze tutulduğum andan beri onlar her akşam veya gece bana karanlıklardan ellerini uzatırlar bende onlara tutunarak sana olan sevgime güç hasretime sabır vermeleri için benimle birlikte tanrıya dua ederler. İşte bu gece hasretim karanfilim ve hâreli gözlerinde gezinirken bana hak etmediğim vefasız-
lığın nedenlerini düşündüm belki de hak ettim bütün bunları ama böyle büyük bir sevginin de bu kadar kusuru olmaz mıydı hasretim gökteki yıldızlar gibiydi hangisine tutunsam o yöne götürüyorlardı beni.

Ve saat ilişti gözüme gecenin dört buçuğu olmuştu ne fark ederdi çok geceler hasretinle sabahı sensiz gün doğumlarına gözlerinin harelerini katık etmemiş miydim bütün gecelerim böyle değil miydi.
Ama yinede seviyorum biliyor musun bu geceleri çünkü sessiz ve sakin karanfilim ve senin hayalinle de olsa umut dolu hayaller kurmak güzel yinede.
Geceleri ve karanlıkları ve karanfilleri senin için seviyorum.

Hayrettin TARHAN