Sıradan günlerden birinde yine evinde yapacak bir şey bulamadı. Her zamanki gibi yine, canı oldukça sıkılmıştı. Üzerine bir şey aldı ve aynada üstünkörü saçlarını düzelttikten sonra kendisini sokağa attı. Hiç düşünmeden sahile doğru yol aldı.
Sahile indiğinde bir sigara yaktı, denizi izleyerek ve yavaş yavaş yürümeye başladı. Biraz ilerledikten sonra gördüğü manzara karşısında, dizleri titredi, kalbi daha hızlı atmaya başladı, mantıklı düşünemedi ve olduğu yerde öylece kalakaldı.
Canından çok sevdiği, isteyerek değil, mecbur kaldığı için ayrıldığı eski kız arkadaşı, sahilde, en yakın arkadaşlarından biriyle el ele yürüyordu. İlk önce gözlerine inanamadı, yine o sinir krizlerinden birini geçirdiğini düşündü. Ama gördükleri hayal değil, tamamen gerçekti. Yıkılmamak için kendini zorladı.
Bir an ne yapması gerektiğini düşündü, mantıklı karar vermeye çalıştı.
Hiçbir şey yapmadı. Arkasını döndü ve koşarak evine doğru yol aldı. Duvarları yumruklayarak hüngür hüngür ağlamaya başladı.
*
Sıradan köy kahvelerinden birinde çayını yudumlayan köy halkından birisi, gazetede okuduğu bir haberi, kahvedeki diğer arkadaşlarıyla paylaştı.
“Baksanıza yahu! Çocuk sinir krizi geçirmiş, asmış kendisini.”