Yüzlerindeki gülümsemeler kaybolunca çocukların...
Yavaş yavaş dudaklarını düzer, hıçkırıkları başlar.

O ne anne?
Gözlerinden akan ne?
Geri dönmem diye
Ağlıyor musun anne?..
Dizelerinde olduğu gibi annelerde ağlamaya başlar. Hem ağlar hem de söyler.
Şair S. Karakoç ne diyor?..
Kaçar herkesten
Durmaz bir yerde
Anne ölünce çocuk
Çocuk ölünce anne.
Annesizlik çocuk için, çocuksuzluk anne için dayanılmaz durumdur.
Filistin’deki okul çıkışında ki çocukları ve anneleri gördüğümde içim cız etti. Gözyaşlarımı saklamak için epey uğraş verdim... nafile...
Hele yerde yatan oğlu için ağlayan o anne için ne yapabilirdim? Onu sakinleştirmek için ne diye bilirdim? Televizyondan seyrediyorum, elden ne gelir ki... Tüm benliğimle vicdansızlar, katiller diyebildim. Ne zaman biter bu zülüm?
Necip Fazıl Kısakürek’in şu dizeleri:
Sanna bir gün biter bu karanlık,
gecenin ardında yine gece var,
çocuklar hıçkırır anneler ağlar!
Yaşlı gözlerle kal anneciğim!

Bir filmin kareleri gözlerimin önünde akıp gidiyordu. Hiç tepki vermeden film seyrediyormuşcasına seyrediyordum. Gördüklerim gerçek miydi yoksa rüya mı? Annenin gözyaşlarıyla birlikteki feryadı o rüyadan beni uyandırdı. Hele hele yerde ölümü bekleyen o insanın Kelime-i Şahadet getirmesiyle adeta dünyam karardı.

Hep Filistin hep Filistin...
Hep dudaklarda hıçkırık
Hep gözlerde yaş...
Hep çile, acı ve ızdırap
Bu bitmeyecek mi?
Ben bu çığlıklara, feryatlara duyarsız mı kalacaktım.
Ne yapsam, ne etsem?

Şuçları neydi?
Hıçkıran çocukların.
Suçları neydi?
Gözü yaşlı annelerin.

Yarabbim!
Dipsiz kuyunun karanlığında yapa yanlız bırakma bizleri!
Yarabbim!
Zalimleri zelil et!