çekingesi kendiyle ilgiliydi,rüyalarına giren kendi korkuları ,elleri tutsaktı karanlıgında bilirim,patika yollarda tozlara bulansanda ,yıkanmak yasaktı gerçegin aydınlıgında
sonrası uzaklarda bir köyde ,yer anadolumuydu ,mısırmı,mezopotamyamı ,bir kadın soyundu tüm yasakları ayagının altına alıp,korkuları öpüşmelerinde kayboldu hayatın,-ulan ankara ben senin oglun degilmiyim- dedi şair, sevda bizim sevdamızdı ,kimin için yapılmıştı pramitler,kim yaşamıştı alaiye kalesinde,kimi sevmişti aşk,dügünler kimi aglatmıştı,bilirim akşam üzerleri ,çaylar demlenir ,kahveler içilir,bir sevişmeleri es geçelir umudun,sayah saçlı kadınlar korkutur uykularımı,çünkü ben mavilere aşıgım,mavilerdir üzerlerindeki gemilerle uzaklara iteler seni,sonsuz özgürlügü nişanlarken gökyüzü bir maviler tanımıaz yasakları ,kör topal gider edebiyat ,ben kör topal aşıgımdır kendime,şiirler yazarım umutlanırım ,bir yürek atar bedenimde ,ben yanlız kadınlara misafir ben uzak kıyılarda bir çakıl taşı ,ben anadolu ellerim akdenizde.