Sevmek ne büyük bir kelime, yüzyıllarca her insanda hatta her canlı da var olan bir duygu. Sevmek her zaman güzel bir duygu olarak gösterilmiş. Ama bazen kötü yanları da olmuyor değil. Tek taraflı sevgi bunun en bariz bir örneğidir. Âşık olursun deli gibi seversin ama o seni sevmez, işte tek taraflı sevgi, günümüzde platonik aşk diyorlar. Türk sinemalarında adam kıza âşık olur ama kız başkasını sever, âşık olan adam da hep kötü karakter olarak gösterilir. İntikam alan içi nefret dolu olan bir insan olarak gösterir bize. Anlamadım bir şey var seviyorsun çok seviyorsun birde sevdiğine karşı nefret duyguları, intikam duyguları besleyeceksin. Ya kardeşim kim intikam almak ister sevdiğinden sorarım size.
Tek taraflı seven hep acı çekendir. Çok seviyorsun, hayaller koruyorsun hayatının her safhasında, değil üzmeye bakmaya bile kıyamıyorsun. Ağlarsın onun için, bir saniye bile görmek için saatlerce beklersin, belki beni bir gün sever diye ömür boyu onu bekler, dönüş hayallerini kurarsın. Dünyalarını feda edersin. Bir gülüşüne kendinden bile vazgeçersin. Ondan başka her şey değerini yitirir senin gözünde. Duygularını açıklamak istersin ona, cesaret bulamazsın, yüreğin heyecandan fırlayacak gibi olur, korkarsın hayır diyecek diye. Ve on sonunda yüreğinde zerre kadar bir cesaret toparlayıp karşısına geçersin. Anlatırsın, kelimeler bir bir dökülür, anlatırken de kalbin rahat durmayacak rahatsızlık verecek sana. Ama sen anlatırsın sevgini aşkını. Zaman durmuş, bütün canlılar bu olaya şahit olduğunu zannedebilirsin. Sen gene de dökersin içinde ki sevgi sözcüklerini. Anlatırken de gözlerine bakamazsın, yüz kızartıcı bir suç işledim diyebilirsin. Sağa, sola aşağıya yukarıya bakarsın ama gene de ona bakamazsın. Bir sürü şey söylemişsindir ama farkında değilsin. Ve sessizlik çökecek, her şey donmuş bir vaziyette karşıdan gelecek bir iki kelimeye bakıyor. O zaman bakarsın onun gözlerine. Saatler geçmiş zannedebilirsin. dizlerinde titrer bu arada. Ve sessizlik devam ediyor bir müddet. Uğruna kendinden bile vazgeçeceğin kişi de aval aval gözlerine bakar. Ve “sen ne diyorsun kardeşim” der sana. İşte o zaman arkana bakmadan yürüyecek, düşünme yeteneğini kaybedeceksin. Üşümeyeceksin, yağan yağmur ve buz gibi hava umurunda olmayacak ve hiçbir şey hissetmeyeceksin birkaç zaman. Ve bir bakmışsın ki fırtına kopmuş denizde, suları da üzerine sıçrıyor. Artık her şey bitmiş olacak senin için ama hep belki sever diye kendi kendini avutacaksın. Ve bir zaman gelmiş olacak ki bakmaya kıyamadığın gözlere, utangaçlığından dokunamadığın ellere bir başka canlı dokunduğunu, bakışlarına, gözlerinin içinde ki ışıltılara şahit olacaksın. Belki evlenip mutlu bir yuva kuracaklar, senin onun yerinde olmasını istediğin canlı belki kötü emeller besliyordur sevdiğine karşı. İçinden bipppppppppppppppppp diye geçirirsin. Gerçi faydası olmaz ama kendini birkaç dakika avutabilirsin. Dediğim gibi sen deli gibi seveceksin o ise sevmeyecek. O senin için vazgeçinilmezin olacak, oysa sen onun umurunda bile değilsin. Yaşadığının farkında bile olmayacak. O mutluyken, sevinçliyken, eğlenirken sen ağlayacak, şiirler, romanlar yazacaksın. Faydası olduğunu zannetmiyorum ama teselli bulursun belki. Aslında nefret ettiğini söylersin ama sana bir gün geldiğinde, nefret ettiğin kendinden başkası değildir. Gene seversin, daima seversin bir ömür boyu. Derler ya gönül bu dala da konar ……….. Konar.
Ah bu şarkılarda olmasa ne eyler bu gönül.