CANIM DOSTUM AHU GÜNAYDIN…

Bu mektup sana. Gerçi aslında genellikle sen alışkınsın mektup yazmaya; ama umarım kapasiten bu mektubu alır:):) Yuvana hoş geldin. Senin yerin artık benim yanım:)Hemen sızdın ya.

Aslında beni ektin diye kızgındım içten içe sana; ama artık yanımdasın, dostumsun...
Seni gerçekten çok seviyorum Ahum, Bu kadar kısa sürede dost olunmaz diyor çoğu; ama ben inanıyorum ki, biz çok iyi iki dost hatta kardeş olacağız.

Neyse canım inan daha uzun yazmam gerekirdi belki; ama ben senin gibi öyle sayfalar dolusu edebiyat parçalayamıyorum. Artık uykum geldi, kapasitem doldu:):)
Ben de uyuyayım bari, rüyanda beni gör, öptüm seni. Üzerini örteceğim, zaten kedi gibi yatmışsın, hadi Allah rahatlık versin ve günaydın canım
Sibel…
Ahu sabah kalktığında başucunda işte bu satırlarla karşılaşmıştı, uzun bir yazı değildi; ama onu mutlu etmişti. Sıcacık birinden sıcacık yuvanın içinde sıcacık dostluk satırları onu kendine getirmişti.

Okudu ve kalkıp karşı kanepede yatan can dostunun yanağına bir buse kondurdu. Sonra da doğru mutfağa yol aldı. Ona ilk günün ilk sabahında yapacağı en kıyak öğrenci hediyesi bu olur diye düşünürken, bir yandan sigarasını, bir yandan da tüpü yaktı. Hem dumanıyla birlikte geride bırakmış dertlerini üflüyordu sanki, hem de elleriyle kahvaltı masasını hazırlıyordu. Zaman geçtikten sonra Sibel çay kokusuyla uyandı ve:
‘’harikasın kızım’’ deyip yatağından fırladı, gitti sımsıkı sarıldı:
‘’işte ilk sabahımız, neden beni de kaldırmadın’’dedi.
‘’Yarın sıra sende, bu sana mektubuna özel bir kıyaktı’’ deyip tatlı bir şaka muhabbeti yaptı Ahu.

Zaman geçmişti, günler, haftalar hatta aylar geçmişti; ama hiçbir şey ilk günkü yuvanın sıcaklığıyla kalmamıştı. Yollar ayrıldı, o kardeşim deyip mektuplar yazan Sibel, Ahuyu bir anda küçük hatalardan dolayı silmişti. Kardeşti candı, dosttu; ama gerisi boştu, yoktu, bitmişti.

Sahipsizce yolunu değiştirmek zorunda kalan Ahunun elinde de sadece anılar ve işte bu mektup kalakalmıştı. Üniversite yıllarında, iki öğrencinin, kardeşlik anının başlangıcı ve bitişi böylemi olmalıydı

Ahu ve sinem arasında yaşanan kısa bir dostluk öyküsü böylece sona mı ermeliydi…
Kardeşlik ne olursa olsun yanında olmak değil miydi? Madem kardeşsin hataları birlikte yok etmek gerekmez miydi, acıya da, tatlıya da birlikte göğüs germek gerekmez miydi? Ve daha bir ardı kesilmeyen birçok soru…

HER GÜZEL ŞEY ELBET BİRGÜN BİTERMİŞ (BELKİ İYİ SON, BELKİ SON)

MUTLULUKALIN COK OLDUĞU VE BÜTÜN SONLARIN AYNI MUTLULUKLA SON BULDUĞU, MUTLU SONLAR DİLERİM…


Ayşenur Kaya 22.12.2006