yagmur
İstanbulda yagmuru karşıladım bugün cok bekletilmenin verdiği buruk yüz ifadesiyle.
Neredeydin diye sordum pencereme konan narin damlalara.
Meleklerin özenle indirdigi tebessüm dolu daneler selamladı beni.
Tüm dünyanın ruhundan çıkıp tatlı danslarla gökyüzüne yuruyen ,ahenkli oyunlarla
Damlalara dönüşüp ruhumu arıtan yagmuru dinledim.
Bugun acaba dedım garip bir duraksamayla.kaç ruh bu tebessüme ortak oluyor ekim akşamında.
Yoksa aylak ruhların tepinişlerinde mutsuzluk zehirinden içmeyemı devam edıyor ınsanlık.
Bir ugultudur gider kimse umursamaz yagmuru.herkes sıtemkar bakar ona.
Bilmez kimseler onun tüm insanlığın ruhundan tebessümle çıkıp yine ona rahmet olarak döndugunu.
Yaradanından ruhların arınması için bir Büşra oldugunu.
Damlaların tek tek sıra sıra dıgerınıı kırmadan
ve koşarcasına insanlığa rahmeti götürmek için çırpınısları takılır gözüme.
Acaba biz insanlık herşeyı karatmatya,mahvetmeye meraklı insanlık…
Nahoş kokuları seven,sahip oldugu her şeyi mahvetmeyı descartesın ögutlerınden alan insanlık..
haykırır suratına tum ınsanlıgın ben herseyın onda basladıgı
Ve onda son buldugu yaradanın hedıyesıyım dıye damlalar…
Gelın bır olalı dıyen yunus emre gıbı ınsanlıgı sukunete,umudun haykırışına
Haykırışına çagıran temızlık tımsalı damlalar…
Kah gök kubbenın tepesınden kah yerlerın en dıbınden…
Anlatırlar bize alçaldıkça yükselicelıcegını yukseldıkce alçalıcagını…
Asıl erdemın modern dunyanın kabul ettıgı gıbı kustahlık,kıbır olmadıgını
Tebessum dolu tevazu oldugunu..
Yarınları damalaların sukunetınde yaşayabılmek dılegıyle……..

Mikail OKUMUŞ
26/10/2008
Mecdiyeköy/İSTANBUL