tek kelime hayat bazen...
güzel,kötü,sıkıcı,acımasız,karanlık...
ne kadar ayak uydurmaya çalışsanda önündeki engel hiçbir zaman kalkmaz..
ya ölüm gelir götürür bütün gülüşlerini yada gözyaşları sarar suretini..
ne zaman doya doya gülsen mutlaka çıkartır acısını...
sanki bitek sen varmssın gibi en şanssız senmişsin gibi...
küçükken anlattıkları hikayelerde hep mutludur dünyadaki insanlar bi canavar çıksa karşısına bi engel ya prensi ya kahraman kurtarır yada o kadar güçlüdürki kahramanımız her işin altından kalkar ya mutlu sondur yada sonsuza kadar mutlu yaşarlar...
ama anlattıkları gibi değilmiş hayat ne prens var ortada ne kahraman nede bi sonsuz mutluluk..
sürekli bir şeyler verirsin kendinden ne doymayı ne yetinmeyi bilir..
sonunda yine kendine muhtaç kalırsın...
ama ne kadar yorarsa yorsun yine bi güç bulursun kendinde yılmaktan korkarsın her şeye rağmen gülersin kurtaramasanda birini denersin en azından...herşeye rağmen yaşasanda ÖLSENDE sen kendi hikayenin kahramanısın...!!!