yine süresi belli olmayan bi karalama süresi içine girdim.Görüp algıladıgım bi klavyem var bide karsımda duran wordpad sayfası.Ve artık basmaktan aşınmış olan klavyemin tuşları.Kimseye söleyemediklerimi anlatabildiğim tek dostum.Bütün yükümü sırtında taşıyan bi hamal bana göre onlar.Bunlarla beraber bir sürü düşünce yağmuru sızıyor başımdan aşşağı.Yavaş yavaş çin işkenceleri gibi sanki.Her saniye yeni bitanesi.Paçamdan tutmus bırakmıyorlar.Tam bir tanesini unuttum derken yenisi çıkıyo birden ortaya.Ama tek başıma hepsiyle başa çıkmak sevindiriyo beni.Güçlü oldugumu bilmek sevindiriyo.Ama bir burukluk perde çekiyo sevincime.Yaşadıgım iki üç saniyelik sevince gölge düşürüyo.Karanlık odamın kapısı aralanıyo fakat bir hüzün yok ediyor umutlarımı.Ve malesef hüzünlerin yanında sevinçler sanki devenin yanında duran bi pire gibi.Gözlerim artık verdiği savaşta yenik düşmüş ve ağlıyorum . Gözlerimin altlarında ise verilen savaşlardan kalma harabeler var.Ve göz yaşlarım süzülmekte yanaklarımdan.Bitap bi haldeyim,her an çökebilirim.Nedenini bilmiyorum ama başım çok fena ağrımakta,sanki delirecek gibiyim.Tedavi yöntemimse yarım saatte bir aldıgım haplarım,bir nebzede olsa rahatlatıyolar.Kale gibi sağlam bu adama noldu?Cevabını arıyorum.Fakat bulamıcam galiba.Dudaklarımda dinlediğim iki üç şarkıdan mırıldanmalar var.Dinlediğim her şarkı sanki benden bir şeyler anlatıyor.Geride bıraktıgım her şarkı yankı yapıyor kulağıma.Her geçen saniye cehennemin dibinde geçirilmiş gibi sanki.Kendi köşeme çekilmiş ve kimseye zararım yokken uğraşmayın benimle.Hala saflıgını korudugum duygularımı kendinize alet edinmeyin.Yalan olan dünyanızda yalan kahkahalarınız için kullanmayın.Yüzüme gülüpte arkamdan atıp tutmayın.Ben susarım ama nolursa olsun satırlarım susmaz.Beni ifade eden tek şey ise kimsenin görmediği bu yazılarım.