’Gün geceye ben sana dönerken’...
Bugün hiç yağmur yağmadı. Büyük çoğunluğun hala şehir dışında olduğunu bildiğim için okula da gitmedim; ki herkes burada olsaydı da gidemezdim. Biraz daha ağırım bugün.
(Sen üzülme diye biraz dedim...)
Bir ara dışarı çıkıp Elif’e hediye aldım. Epey de dolandım amaçsız insanların seyir halinde olduğu o kenar mahalle alışverişmerkezinde. Xrayden geçerken ’hanfendi çantanızda...’, ile başlayan bir cümle kurdu güvenlik, ben de alışılmış bir hareketle masanın üzerine bırakıp ’adım yazıyor üzerinde’ dedim. Bugün onlara hiç çıkışmadım sevgilim, hiç ukalalık etmedim. Birkaç mağaza dolaşıp sonra bana en yakın olanı seçtim içlerinden. Epeydir izlemek istediği bir film vardı Elif’in, Türkçe dublajını bulunca hemen aldım. Turuncu tişörtlü, uzun boylu çocuk yine oradaydı. İçeri girerken kaçamak bir bakış fırlatıp reyonların arasında kayboldum.
Kendime yiyecek birşeyler alıp burnumu çeke çeke çıktım.
Tramvaydan inince kendim için birşeyler almaya karar verdim. Ne işe yarayacağını bilmediğim bir ot aldım durağın karşısındaki aktardan.
-Pardon, zencefil var mı?
-Var hanfendi, toz mu olsun, birşey mi?
(Birşey’in yerine ne dediğini hatırlamıyorum oğlanın sevgilim...)
-Bilmiyorum.
Oğlan garip garip bakınınca toz olsun dedim.

Eve geldiğimde hiç kimseyi bulamadım. Çocuklar antrenmanda olacaklardı ama annemin nereye gittiğini bulamadım. Zencefille garip bir içecek hazırlayıp bir film seçtim kendime.
Bugün yine olağan ve soğuk bir gündü anlayacağın sevgilim. Akşamın ilerleyen saatlerinde titremelerim ve kalp sancılarım arttı. Evdekilere yine hiçbir şey söylemedim. Fakat bu şekilde gün be gün artması beni ürkütüyor. Bunları düşündükten bir süre sonra, ’aman da bu nesi’ diye dalga geçiyorum kendimle. Arada sol yanağımı tutup.., öyle işte.
Yaklaşık yarım saat önce Balkanlar’dan ya da başka bir yerden bir özlem kasırgası geldi. Göz pınarlarıma biraz yağmur bıraktı; üst kesimlere çıkıldıkça parçalı bulutlu, aşağılara inildikçe yoğunlaşmanın etkisiyle nemli oldum.
Bu sancı hiç geçmiyor sevgilim.
Bazen ’ah bir de iyi olsam...’ diyorum, sonra tebessüm ediyorum özlemle, gözlerim o soğuk kasım akşamüstünde olduğu gibi sabitleniyor bir yerlere; fakat ufukta hiç uçak belirmiyor sevgili.
Bu sebeple ben, üzerimden geçen her uçakla selam yolluyorum sana, ne de olsa yeryüzünün bütün uçakları benim.


Bu aralar en çok bir gün sesini duymak için dua ediyorum. Biliyorum, sen yine...
Neyse, önemsiz. Alıştım ya hem.
A, senin için de bir film baktım bugün; alışılmış bir edayla işte, öylesine.
Normalde böyle değilim bir aydan fazladır, ama ateşim yükselince biraz duygusallaşıyorum biliyorsun.
Bu gecelik bu kadar sevgili,
Ben hep buradayım biliyorsun.