Bugün...İyisiyle kötüsüyle bi günü daha öldürdüm..Dolunay var bugün gökyüzünde çevresini yoğun bi toz bulutu sarmış.Sıcak çayımı yudumluyorum dalarken gece yarısına,sıcak iliklerime işliyo her yudumda ve kısık bir müzik geliyor kulaklıktan.Bi günüm daha su gibi gitti geri gelmiyeceğini bile bile.Günümle beraber korkularımda yeniden başlamak üzere bitti.Şuan ıssız bi sahilde kafamı dinlemek isterdim aslında.Gözyaşlarımı kimsenin göremeyeceği bi yerde hıçkıra hıçkıra ağlamak isterdim .Sadece ayın ve yıldızların aydınlattığı , sessizliğin hakim olduğu bi yerde denizi dinlemek isterdim , dalgalarla muhabbet ederdim, kayaları mesken edinirdim kendime.Bir şişede kaybolurdum belki.Belkide bir sigaranın dumanında arardım cevapları. Acaba saydıklarımdan hangileri korkularımdan uzaklaştırabilirdi.Acaba buralarda korkularım peşimi bırakırmıydı?Ne kadarda yüzsüzler aslında.Her defasında kovmama rağmen hala peşimdeler.Yakamdan tutmuş bırakmıyorlar sanki.Bir uçurumun eşiğine çekiyorlar sanki.Karşı koymak zordu.Hayatta yenildiğim tek rakibim oldu korkular.Belki bir gün sırtı yere gelir ve aşılabilirler.Hayatta imkansız diye birşeyin olmadığı geldi aklıma birden ve noktayı koyup bitiriyorum bi yazıyı daha...!!!