yağmurlu hüzün dolu bir sabah...aslında yagmur hep hüzün verir bana biliyormusun?ama bu sabah yagmurla beraber yürüdüm sokaklarda yüzüme değen her damla içimin acısını biraz daha götürdü uzaklara ..günlerdir anlayamadığım bir sürü şeyi çözdüm bu yağmurda...artık içimde hüzün yok sadece yüregimi sıkan bir el var ...sanırım bu da geçecek zamanla..geçip gidecek tıpkı rüzgarın sürükledigi yapraklar gibi...aslında her acının güzel bir tarafı var biliyormusun ...bir sürü şey öğretiyor insana ..yüreğini terbiye ediyor... her acının bitiminde daha güçlenerek kalkıyorsun ayağa..hiç bir şeyin göründüğü gibi olmadığını anlıyorsun..gülen gözlerin ardında hüzünlerin olduğunu ..aşk acısının insanı öldürmediğini anlıyorsun..seni seviyorum demenin bunu sevdiğinden artık duyamadığın da içinde uçan kuşun kanadı kırılsa da uçabileceğini anlıyorsun..bu sabah çok yorgunum...içimde ki duyguları tek başıma bitirmeye çalışıyorum onun için bu günlük bu kadar ...yaralı yüregimin yaraları sarılana kadar her gün görüşecegiz..cevabı gelmeyen mektuplarımla...hoşçakal

ÖZLEM H.