ÜŞÜYORUM: BEŞ DAKİKA YAĞMUR MOLASI.
Hani kırılırsın,kırılırsın.Tükenme noktasında,kendini vurduğun dipten kazınamayacak derecede,dağılmış, yokolmuş duyumsarsın.Küsersin her şeye,herkese,hayata.Sırtında sayısız ihanet hançerleri.Yüreğin pres altında.Uzay boşluğunda,karadelikler seni top gibi birbirlerine fırlatarak,oyun oynarlar ya.Tünellerin ağzı kapanmıştır.Hiçbir şey göremezsin.Sanki,eksi yüz bilmem kaç derecede,çırılçıplaksındır.Üşürsün,üşürsün.Kollarınla sararsın kendini.Seni kucaklayacak bir sıcaklık,başını koyacak omuz ararsın.YOKTUR.Vurgundadır ruhun.Ellerinle ağzını kapatırsın.Isırırsın çığlığını.Yumarsın gözlerini.İliklerindeki acının mağması,küçük bir dere halinde aşar kirpikuçlarını.İnce,ince sızlar, yanaklarında açtığı yatağında.Dokunursun parkmakuçlarınla.Sımsıcak bir ıslaklık.Açmazsın gözlerini.Usundan geçirirsin,”Sussun ve çekilsin her şey etrafımdan.Üşüyorum,hem de çok,çok üşüyorum.Beş dakika yağmur molası.” O,birkaç dakika,yetmek zorundadır sana.İçindeki hüzün okyanusunun çılgın bulanıklığı,usul usul tortulanır.Dalgalar beyaz köpükler halinde oynaşmaya başlar.Geriye yutarsın,boğazını tıkayan düğümleri.Sismograflarla ölçülemeyecek deprem sarsıntıları azalır,azalır ve durur.Yıkıntıları-enkazı kimse görmeyecektir nasılsa.Kaldırırsın kirpiklerini.Pencereden kocaman,gebe bir bulut bakar gözlerine.Tüm gebe kadınlar gibi,çok güzeldir.Senin gözlerin de,gebe bir buluttur zaten.Gizemli gizemli gülümserler birbirlerine.Aradan fırlayan küçük,ışıltılı mavilikler,çapkınca-soyut öpücükler konduruverir.Soluğunu bırakısın,derince çekersin içini.Avuç çizgilerine bakarsın.Herşeye karşın,bunları ben yazıyorum.Sancılarla,güçlüklerle de olsa,ben resimliyorum imgelerle bu günü ve yarını dersin.Tıpkı dün olduğu gibi.Sonra fısıldarsın.Biraz fazla üşümüştüm,beş dakika yağmur molası verdim.İyi ki yağmurlarım var.
Nilgün ACAR
18. 09. 2008