Bu mektubu sana, seni göremeyecek kadar uzaklıktan, ama hareketlerini hissedebilecek kadar yakınından yazıyorum.
Biliyor musun! sen henuz 22 haftalık küçücük bir bebeksin. Kızım mısın oğum musun bilmiyorum ama, dogrusu hiç önemi yok. Sonuçta sen, çok sevdiğim annen le bana, Allah tarafından gönderilen en değerli armağansın. Seni şimdiden çok seviyorum..!
Sen şu an belkide, dünyanın en kutsal yerinde, ve sağlam korunan bir yerindesin. Dünya ya yani bizim yanımıza gelmeni dört gözle bekliyoruz.
Seni ilk kucağıma alışımı, ilk emekleyişini, oturuşunu ve bana ilk baba deyişini, annene ilk anne deyişini o kadar büyük bir sabırsızlıkla bekliyoruz ki! Bu duyguyu bizim yerimizde olunca anlayabilirsin ancak.
Biricigim, istiyorum ki ,senin için hep gurur duyacağın ’’iste benim babam!’’ diyebileceğin bir baba olabileyim. Bunun için çok çalıacağım.
Sen buraya, bizim yanımıza geldiğinde, şimdikinden farklı bir dünyan olacak. Hep ağlayacaksın ve dertlerini tam analmıyla anlatamayacaksın. Umarim ki bütün gözyaşların hep mutluluktan olsun. Ve unutma ki! seni hep anlamaya çalışan, ve hep yanında olacak melek gibi bir annen, ve seni hep koruyacak olan bir baban olacak.
Bebeğim, şimdilik hoşçakal. Bir daha ki mektupta buluşmak üzere. Sana, annenin cennet köşkünde, güzel ve tatlı uykular diliyorum. Ve seni ç
çook seviyorum...!


BABAN...