Sensizliğin çekilmeyen bir günündeyim..gidişinin üstünden yirmi dört kara gün geçti..
Gittin; ayların adıda kalmadı..sana yalvarışlarımı duymadın.. çığlık çığlığa bakarken gözlerin, gitmene engel olamadım..
Gittin; erik tadında buruk bir yaşamdayım.. bir hıçkırıksın boğazımda düğüm düğüm, gözlerimde donmuş gözyaşı.. oysa ne acılar paylştık seninle ve ne çok sevinçler yaşadık beraber..
Gittin; sık sık kokunu duyumsuyorum gönlümde yaşattığım aşkla..senin kollarında senden habersiz büyüttüm sevdamı, bambaşka bir ben çıktı ortaya..hiç olmayacak zamanların, hiç yaşanmayacak günlerin düşünü kurmuştuk seninle.. oysa düşlerin yaşamda karşılığı yokmuş.. sol yanım acıyordu sana ’gitme’ derken..
Gittin; kolum kangren oldu, ama kaybetsede insan bir uzvunu yaşıyormuş yinede..kapkara bir acı içindeyim..bu acıya inat hayat akıp gidiyor...gözlerim sürekli sana ağlarken, hala damarlarımda dolaşıyor kanım..bir yanım yokluğunun acısında boğulurken, diğer yanım sürdürüyor yaşamı..isyanım taşıyor, kendi öfkemden korkuyorum..
Gittin; kalbimin atışından yoruluyorum..adını her duyduğumda titriyorum, içimdeki sevda titriyor..eriyorum.. sen yoksun artık yanımda, gölgen yok , nefesin yok.. sensiz kaldığım yaşamda, tek başına kanat çırpmasını öğreniyorum.. Şimdi dilimdeki tüm dualardasın..sevdiğimiz güllerin dikenleri yüreğimde artık..yaşamak mümkünken yaşayamadığımız tüm güzel günler adına..’seni seviyorum’


zamansız ölümlerin rüzgarında üşümeye inat, sevgimin sıcaklığı ısıtsın toprağını...