//daha çocuktu...yaşdıklarını bilememişti belki ...belki öykünün küçük kahramanı olması gerektiğini düşündüğünde yağmuru bu kadar hissetmemişti...ve daha henüz gökyüzünde ki küçücük bulutunun onu sarıp sarmalıyacak kadar sevgi dolu olduğunu fark etmemişti...öpüldün küçük bulut...sanada iyi bayramlar...//



Kırılmadım merak etme.

Sıkıldım sadece! bir zamanlar sevinerek topladıklarını bırakıp giderken ardında…En vazgeçilmez kelimelerin döküldüğü o dudaklarından sıyrılırken bile bahanelerin seninde gördüğün gibi ayaktaydım…

Daha; “yıkılmadım ayaktayım” sözü o vakitler bilinmiyordu, yok yok belki de biliniyordu da ben bilmiyordum…

-Eh ne yapalım yani başladı ve bitti demiştin…sen de acılarla bittiğinde kim bilir o masum çığlığımı içimde tutarken ne kadar acı çektiğimi anlayacak yaşta değildin! Belki o malum yaştaydın da kalbime koyduğun el izinden o sapasağlam izinden bu denli bu kadar yoğun haberdar değildin…

Yok belki haberdardın da “sen beni artık eskisi gibi heyecanlandırmıyorsun” derken gözlerindeki yeni aşkın beni ezdiği o anlarda yaşayabileceklerimin çokta önemli olabileceği düşüncesini toparlayamamıştın henüz kafanda!

Kafanda!

Bu faslın aslında mümkün, ve hatta bilinen, tadına bir çok kişinin beğenmese de katlanmak zorunda kaldığı , yapılışının çok çok kolay sunumunun ise biraz yalanla çok şıklaştırılabileceği! bir anlık elveda faslı olduğunu bilmeyen var mıydı acaba?

Kırılmadım merak etme.

Yıllar yıllar sonra “o” müthiş sahnenin yaşandığı mekanın hemen yanında durup bir an da olsa nefes almaya çalıştım…

Kırılmadım merak etme.

Bayramın kutlu olsun…