Leylim bir gecede. Hüsranların hesabını verirken yüreğime. Rüzgarla pencerem aralandı. Ve içeriye bir ruh süzülüverdi yanı başıma. Ruhla beliren bir suret, gözlerime bakıyordu. Gözlerim gözlerine değdiğinde. Labirentteymişçesine kayboluyordum. O zeytin karası gözbebeğinde ki masum çocukla bakıştım saatlercesine. Yüzünde beliren tatlı tebessüm sıcaklığı beni sonsuz rüyalara götürüyordu. O ruhu hissediyor ve görüyordum. Neydi beni bu denli en leylim gecede içime umut veren. Aman Allahım özlemim bana gülüyor. Benim dileğimin gözyaşını siliyordu. Dillerimiz susuyor, gözlerimiz konuşuyor dakikalarca. Öylece suskunluğun içinde onu seyrediyorum. Sanki bir resim karesine sıkıştırılmış, hasreti çekilen güzellikler.Bütün bunları yaşamışken o kadar korkuyorum seni bulmuşken kaybetmeye ruhum.Çünkü artık gücüm yok…Bir kez daha özlemini çektiğim dileğimi kaybetmeye.Gönlümde ki bu sevdayı hiç kimseler bilmiyor bilmeyecekte.Belki de sen bile bilmeyeceksin sana olan sevgimin büyüklüğünü…Ne garip değil mi? Sen yoksun yanımda ama ben yanıma gelen ruhunla konuşuyorum.Tüm güzellikleri konuşuyoruz ve hayal kuruyoruz ruhum.Sanki sen yanımdaymışçasına,Bir an susuyorsun gözlerime gözlerin değince beni susturuyorsun.Ve beynimde ne varsa silip götürüyorsun.Bilmiyorum çok mu?Şey istiyorum senden…Belki senden imkansızı istemiş olabilirim.Ama ne olursa olsun sadece ve sadece kuru sevgini istiyorum.Bu sevgi belki bazıları anlamsız gelebilirken benim için anlamı kelimelerle ifade edemem.Ruhunu ruhumdan çektiğinde farkında bile değilsin ki ruhumda alıp gittiğini.İşte o zaman başlıyor.Bedenimde depremler…Önce beynim duruyor,kanım çekiliyor rengim soluyor ve o an ölüden farkım kalmıyor.Ben ölmek istemiyorum.Varlığının adı ne olursa olsun yanımda kalmasını istiyorum….
*Yıllarca bana sorarlardı. Dileğinin gözü neden yaşlı diye. Bense hiçbir zaman açıklayamadım, açıklayamazımda. Benim dileğim adı masum bir sevgi.Asi serçe olur mu derler.Kimse bilmezler ki bir bedende iki ruh taşımak zorunda olduğumu.Serçe çok nazik hassas bir o kadar duygusal bir ruh.Ve serçeyi kimse gözyaşını damlatıp ölümüne sebep olmasın diye.Asi ruh serçeyi korumak için doğdu.Asi hırçın asi ukala asi bencil asi herkesi ezip geçen bir ruh.Yeter ki mini minnacık çocuksu serçeyi kimse yalanlarınla yaralayıp öldürmesin diye.Asi ruh hep uyanık tetikte bekliyordu…
Asi ruh senin gözlerine güvenip serçeyi avuçlarına bıraktı. Elinde ki o serçeciği ağlatırsan unutma ki serçeler ağladıklarında öleceklerini… Avucuna bırakılan serçeyi yıllarca ben korudum ölmesine izin vermedim. Şimdi bu görevimi özlenen ruha emanet ediyorum…

Belki dilimizde
Sevgimizin adı yok
İkimizde biliyoruz ki
Bunun adı AŞK
Yaşanlar isimsiz kalacak
Dil susturulacak gerektiğinde
Gizli gizli bakışlar konuşacak
Hep korkuyla yaşayacağız
Çünkü ayrılığı anımsatacak
Ayrılığa sürükleyecek düşünceler
Ağlamaklı gözler bağlayacak
Ruhumuzu birbirine kör düğümle
Asla ama asla verilen
Sözler unutulmayacak

(Unutulduğu gün
Sadece bunu unutma
Serçeler ağlayınca ölürler)
İ.SELİN DENİZ
ASİ_SERÇE