Aşk nedir bilen var mıdır acaba hiç içimizde. Onu yaşayan o kadehten içen mutlumudur sizce?

Kimileri aşkı tarif etmek için bir taraflarını yırtar gizlice, kimileriyse gerek duymaz yaşar onu en derinde. Bende yaşadım en derinimde, her ne kadar sen göremesen de.. bu geçeğin iyi tarafı gibi gelmiyor, açıklayan biri olmak hep kötü vaziyette nedense.herkes gerçek sevgiyi istiyor. Fakat içlerinde ne bir güven ne bir his, nede bir sadakat var. Sadece kin var nefret var her ne kadar seni seviyorum deseler bile boş bu söyleyişler. İçlerinde aşkı taşıyamayacakları kadar sert bir kalp durur kaya cinsinde. Oysa aşıksan seviyorsan dayanıp katlanmalısın bence. Bilmezler ki sevgilinin bir bakışı bir ömre bedel ve bunu bilmeyenler oyun oynarlar sevenin o temiz kalbinde. Sanırsın ki kuru bir özür yetecek tüm kırgınlıklara… Sanırsın ki kopan bir ipe
sıkı bir düğüm attığımızda tüm halatın en sağlam yeri o düğüm olacak ilerde. Hiç
hesaba katmayız ne kadar sıkı görünse de elimize aldığımızda canımızı acıtan tek
noktanın bize sağlam görünen düğüm olacağını…
Nedense hayatı sonsuz, fırsatları sayısız zannederiz! Heba etmeyi göze alırız
sevgimizle birlikte sevdiğimizi de...
Hayatın karmaşasında bizi ayakta tutabilecek tek gerçeğin "sevgi" olduğunun hala
kavranılamaması inanılır gibi değil. O kadar yabancılaşmışız ki Samimiyete,
Dürüstlüğe! Fark edemeden içimizdeki sevgi zamanla nasıl nefrete dönüşür böyle. Nasıl bir sevgidir bu kadar kolay mıdır? O kadar yabancılaşmışız ki fark etmeden kendimize bile. Hiçbir şeyin karşılıksız verilmemesini kabullenip durmuşuz, ne acı. Karşılık bekleyerek sevmişsin. Hep şartlı yazık çok yazık… Kendince bir açıklama bulmuşsun sendeki sevgisizliğe. Bunda kin ve nefret çoğunda da ilgisizlik diye yorumlanıp durdun coğu zaman. Doğru zamanı yakalayamadın yada yakalayamadık.. Adamakıllı konuşamaz hale gelmişiz birbirimizle; derdimizi anlatamaz olmuşuz… yüze yüze bile konuşamadık iki kelime.