Geçmiş zaman içinde sinekler bile tokmuş ;
Develer tellal iken... pireye berber yokmuş.

Anamın beşiğini sallarken tıngır mıngır ;
Devletin birinde büyük padişah vardır.

Padişahın üç oğlu, bir güzel kızı varmış !
Bütün bu çocukları el üstünde tutarmış.

Mürüvvete ermeden bu sarayın sultanı ;
Göçer öbür dünyaya yasa boğar her yanı.

Kara Vezir demiş ki: "ölenle ölünmez ki !"
Yeni hatun olmadan sarayda gülünmez ki.


On parmakta on hüner, bul kandili yakanı !
Hem iyi ana olsun... hem sarayın sultanı.

Kara Vezir’in kızı, on parmakta on kara ;
Üvey ana olunca... yürekler açtı yara !

Allah başa vermesin böyle kara bir bela !
Ballı kaymaklı saray birden olur Kerbela.

Üvey ana sarayı, eline almak için ...
Herkese gülümsemiş, aramış uygun zemin.

Uygun anı bulunca maskesini çıkarmış !
Güzelim bu sarayı, kara zehirle sarmış.

Hele üvey kızına çalmış öyle bir kara !
Kırk dereden su olsa yıkanmaz bir iftira.

İftira dedikleri Kaf dağından da beter ;
El insaf üvey ana, yeter bu zulüm yeter !

Üç kardeşle bir bacı ailenin fertleri ;
Geceleri gizlice paylaşırlar dertleri.

Birbirinden ayrılmaz ciğerdir kardeş bacı ;
Bir araya getirdi onları büyük acı...

Dört kardeş bir arada dertleşirken gizlice ;
Yakalamış bunları üvey ana bir gece.

Üç Kardeşle Bir Bacı Ailenin Fertleri
Geceleri Gizlice Paylaşırlar Dertleri

Birbirinden ayrılmaz ciğerdir kardeş bacı
Bir araya getirdi onları büyük acı

Dört kardeş bir arada dertleşirken gizlice
Yakalamış bunları üvey ana bir gece

Kara Vezir’in kızı hem kara hem büyücü
Üç şehzade kardeşi kuş yapmış sihir gücü

Cümle kuşlar yuvaya akşam olunca döner
Kardeşler dönmeyince kızın umudu söner