ÖZGÜR KADIN

Hayatının en güzel yıllarını sinir krizleri ve başarısızlıkla geçirdin. Eline hiç bir şey geçmedi. Maddi olarak kaybettin. Yaşadığın sürece yalnız bir şey kazandın. Hiç olduğunu... Her an insanlara gülücük dağıtırken senin yüreğinin derinliklerinde saklanan “Sağduyu Farkında lığını” göremediler. Sevgi, Saygı, Hoşgörü Yolculuğunda hiç ölmeyecekmiş gibi, başarılı, kendilerine güvenen insanlar ne kaybettiklerini yada ne kazandıklarının farkına varamadılar. “Kendini İfade” şekilleri hissi oldu..“Sen Bir Hiçsin! .” Diyen bir İnsan Her An Farkındalık Boyutundadır. Sen, “Özgür Kadın” Dünyanın bütün ormanlarını Gez. Bütün Çiçeklerinden Renk Al. Kelebekleri Çok Sev. Gökkuşağının Tüm Renkleri Kanatların Olsun. Doğayı İçine Çek. Tüm Kokularını Hisset. Kendin Ve Yapacaklarından Asla Vazgeçme… Uç Uçabildiğin Tüm Gezegenlere…
Kelebek Çocuğun sesine kulak verin. “ Özgürleşin! Gülümseyin! Fark Yaratın! Bütünleşin! Ne Kadar Güven İçerisinde Görünürse Görünsün, Çocuk, Genç, Yaşlı; Zengin Ve ya Yoksul Tüm Canlı Varlıkların Sana Gereksinimi Vardır. Kendinizin Armağan Olduğunu Unutmayın. Gezebiliyor, Duyabiliyor, Görebiliyorsunuz. Farkında lığa varın”

İstanbul. 20 Eylül 2003