Herşey çok güzel gidiyordu. Hayata dair kurduğu hayeller yerine geliyordu. Para mı? Para.. Mutluluk Mu? Mutluluk.. ama onun gözündeki mutluluk para olduğunu sanıyordu.. Kötü alışkanlıklar onun yüreğinde hiç yankı yapmamıştı..İnsanların kalbini kırmak, onun için 1 oyuncak arabayı kırmak kadar basitti..
Cumartesi akşamıydı İstanbul’da yağan kar yığınları çalışmasını engellemiş. Cem’de bunu bahane ederek kendisine vakit ayırmıştı. Kar öyle güzel yağıyordu ki, durmak nedir bilmiyordu. Cem bundan yararlanıyordu.. Tatil nedir bilmeyen adam, kar dinene kadar çalışmayacaktı..Akşam olmuş şiddetli yağan kar, yerini soğuk havaya bırakmış, yerleri buzul sahasına çevirmişti.... Cem pencereye çıkıp etrafı uzun uzun seyretti. Belediye’nin kar arabaları yolları temizliyor, Cem kar topu oynayan çocukları izliyordu.. Şehir bembeyaz güllere çevrilmişti.. Bu manzara kaçmazdı. Şehrin güzelliğine süs veren, kar topu oynayan çocukları izliyordu.Çocuklar oynarken gülüp eğleniyor, Cem de çocuklarla beraber gülüyor eğleniyordu.. izlemek oynamak kadar güzeldi..Hiç üzerinden kar alınmamış arabası, kamyon olmasına rağmen onun gözünde beyaz güllerle donaltılmış düğün arabası gibiydi. Uzun uzun arabasına baktı. derin bir nefes alarak hazır sofranın başında çay içmek için içeri geçti..
Artık Cem’in gözü geçmişe dalmış çay içerken HEYT gidi günler nasılda akıp geçmiş diyerek eski günleri gözlerinden geçiriyordu.. Saat 22:27’yi gösteriyordu.. Zil çalmıştı, kapıyı açmaya giden Cem kapıyı açtıktan sonra içindeki çocukluk özlemiyle tekrar pencereye atıldı.. Çocukluk özlemini geçirmeye çalışan Cem dışarıya baktığında gözlerine inanamıyordu.. Aman Allahım deyip kendisine bir kaç kere vurdu.. Gördüklerine hala inanamıyordu. Şaşkın bakışlarını arkadasında oturan servet’e çevirdi.. Konuşmak istemiyordu.. Ben Rüyamı görüyorum? Yoksa, Yoksa gördüklerim gerçek mi dercesine ama konuşamıyordu.
Fazla zaman geçmemişti, şaşkın bakışlarının arkasında ARABA ÇALINDI, diyerek haykırmıştı..
( İnsanin mutluluğu, cebinde saydığı kağıt parçacıklarına değil, Adı anıldığında yüreği volkan gibi titreyen, umutlu bakışların olduğunu anlamıştı..) Cem insanların kalbini kırmak için değil, kazanmak için yola çıktı..) YOLUN AÇIK OLSUN...