Bitmeyen acılarla nasıl büyüdüğünü kendiside bilmiyordu birden 28 yaşın içinde bulmuştu kendini yaşadığı acılar ızdıraplar bitmeyen geceler geçmiyecek gibi duran bir ömrün tam ortasında bulmuştu.Hep tek taraflı akıl almaz kendinden vazgeçilmiş aşklar yaşadı kendi kendine yaşadı ve zamanın kaybolması gibi hepsi kayboldu.Öyle aşklardıki bitmeyen ağlamalar dinmeyen sızıları hep tek başına yaşadı .Karşı tarafın bu acıyı yaşamasını da kendi gibi hep tek yaşasın istedi belki.Belkide hep imkansızlar aşklar yaşamak istediği için çift yaşayamadı.Ezilmişliğin alasını yaşayıp bütün hayatı boyunca eziklik bu defada onun peşini hiç bırakmadı önemli mevkilere gelse bile o eziklik hep gölgesi oluyordu.Eziklik gölgesi hemen Sopasını gösterip kayboluyordu.Ama en ufak bir kendi olma düşünçesinde yine eziklik gölgesi öyle bir korkutuyordu ki onu hemen o ezik haline dönüveryordu.Yaradana sonradan aşık olmuştu.Onun yoklugunda çok patavatsız dı yıtıcıydı vahşi bir kaplan gibi yaradanla tanıştıktan sonrası hayatı tam bir iltizam içinde geçti bazen yaşadıgı acılar onu kalbinde silmeye çalışada yaradana hep sarıldı sarıldı ve onun varlığına gönülden tutuldu.Ve 28 yaşında bir aşık oldu tabii diğer aşkları gibi yine imkansız dı ama yinede inandı bu aşkı bu sefer çift taraflı yaşamaya kesin kararlıydı.Artık bayan ezikde onu eskisi gibi rahatsız etmiyordu.Obile izin veriyordu onlu kurduğu hayallere sopa çıkartmıyordu.Geçmişi onun karşısına dikilip beni unutamazsın ben senin çirkin geçmişinim demiyordu.Hiçkimse ona bu aşkı yine eskisi gibi tek taraflı yaşa ve unut demiyordu.İlk defa olan bu mutluluk bakalım çift taraflı son bulaçak mı yoksa yine tek taraflı yaşanıp kaybolaçak mı.