---BİR NESİR BİR ŞİİR---

SARAY ADALETİ

Siz hiç saray gördünüz mü? Eğer görmediyseniz veya göremediyseniz ben size göre çok şanslı biriyim. Çünkü ben her gün bir sarayın önünden geçiyor, sarayı seyrediyor ve derin düşüncelere dalıyorum. Yakınımdaki en büyük saray öğrenim gördüğüm üniversitenin hemen yanı başında. Bu saray öyle görkemli öyle büyük bir saray ki duvarların sıvası dökülmüş fakülte binaları bile bu sarayın gölgesinde gecekondu gibi duruyor.

Her sarayın olduğu gibi bu sarayında bir ismi var “Adalet Sarayı.” Eminim saray görme konusunda şanslı olduğumu düşünen birçok kişi yanılmış olduklarının farkına varmaya başladılar. Derse yetişmek zorunda olduğum durumlarda koşar adım okula giderken sarayın önünden her geçişimde duraksıyorum nedense. Saraydan esen rüzgâr zehirli bir sarmaşık gibi beynime dolanıyor. O gün ders ve okul konusundaki bütün düşüncelerim bir ağacın kuruyan yaprakları gibi düşüyor yere. Ve bu rüzgâr sayesinde beynim insanı, tarihi, hukuku tavaf etmeye başlıyor. Ne olup bittiğini anlamadan kendimi sarayın içinde buluyor, bir padişah edasıyla sarayda dolaşmaya başlıyorum dışarıda karın tokluğuna çalışan ve köle muamelesi gören insanları unutup. Bu kısa rüya, hocanın gür sesiyle irkilmeme neden olduktan sonra kayıp gidiyor ellerimden. Derste olduğuma inandıktan sonra hocaya ve anlattıklarına yoğunlaşmaya çalışıyorum. Derste işlenen konu ile günlerdir düşüncelerimi esir alan konu birbirine çok benziyor. Hoca gelir dağılımı, adalet, eşitlik, özgürlük hak-hukuk gibi kavramları birbiriyle harmanlayıp ütopik bir saray resmi çizerken benim aklım fikrim hâla derste pencereden ihtişamını seyrettiğim o büyük sarayda. On dakikalık ders arası ile birlikte adalet ve saray konusundaki düşüncelerimin netleşmeye başlaması beni mutlu etmeye yetiyor da artıyor bile.

Adaletten önce devleti öne çıkaran, hukuku vatandaşın aleyhine düzenleyen ve bu ülkenin işçisini, köylüsünü, çalışanlarını sürekli mağdur durumda bırakan zihniyet var olmaya devam ettikçe bizler bu ülkede daha çok yolsuzluklara, faili meçhul cinayetlere tanık olacağız.

Bir toplumu ayaktan tutan en önemli etken adalettir. Adalet, vatandaşların taleplerine ve toplumun iç ilişkilerine göre şekillendiği vakit gerçek anlamını bulur. Görüyoruz ki adalet bizde saraylardan, tepelerden şekilleniyor. Hukuk sistemi ile adalet kavramın esnek yapısı bize adaletsizliği dayatıyor. Özgürlüğün ve eşitliğin olmadığı yerde adaletten bahsetmek akıl işi değil. Bir kez daha düşünelim.

“Saraylar adalet dağıtmaz, adalet saraylarda dağıtılmaz.”

Başka yerde aramasın hiç kimse!
Adaleti saraylara koyduk biz…
Bir topluma eşitsizlik hâkimse,
Demektir ki rüşvet ile doyduk biz…

Demokrasi üstümüzde ağır yük
Adil olmak bize bir beden büyük
Hak, nizam, terazi ve de özgürlük
Diye diye vatandaşı soyduk biz…

Erhan GÜL

Ekin Sanat (Aralık sayısında yayınlanmıştır)