Her şeye rağmen hayat devam ediyor. Düştüğün yerden kalkıp yürümesini bileceksin. Belki elini uzatan, yardım etmek isteyen olacak. Bu senin sadece ayağa kalmanı biraz daha kolaylaştırabilir. Önemli olan tek başına kaldığında ne yapacaklarındır. Bardağa öbür tarafından da bakmalıyız. Belki de bir el veren hiçbir zaman olmayacak. Düşüneceksin nerede hata yaptığını aklın almayacak olup-bitenleri yıkılacaksın. Engeller koyulacak yollarına tıkanıp kalacaksın. Biraz düşünsen biraz yana kaysan geçecek bir yolun çıkacak elbet. Her şeyi basite alırsan yarı yolda kalırsın. Elbet sırtından da bıçaklayacaklar ama sen yola devam edeceksin. Her düşüşünde ayağa kalkışın güçlenmeli, inatlaşmalı. Bana mısın? dememeli hayata bedenin. Küs durmamalı ayakların yollara. Bir şeylerden kaçar gibi değil bir şeylerin üstüne gider gibi yürümeli. Adımların akıllara zarar yol kat etmeli. Hayata meydan okumalısın. İçindeki o umut asla kaybolmamalı. Aydınlıkla yüzleşmen an meselesi asla vazgeçmemelisin. İnandığın gerçeğin arkasında daima durmalısın. Sahip çıkmalısın umuduna. Seni kurtaracak buna emin ol ve hatta yaşama nedenin o senin. Bir tek şeye ihtiyacımız var ve öyle olacak hep,bu nedenle içinizdeki umut hiç bitmesin. Bize umut lazım sadece bir umut.